NEWSROOM IEFIMERIDA.GR
08/02/2023 09:37
Μέσω
των #Yunanistan και #teşekkürleryunanistan οι Τούρκοι πολίτες σπεύδουν
να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στους Έλληνες διασώστες της ΕΜΑΚ που
βρίσκονται στις δοκιμαζόμενες από τον φονικό σεισμό της Τουρκίας
περιοχές και απεγκλωβίζουν επιζώντες από τα ερείπια.
Μάλιστα,
κάποιοι κάνουν και επίθεση στον Ερντογάν για τις απειλές ότι θα πάει
νύχτα στην Αθήνα, ενώ δεν έχουν τέλος τα ποσταρίσματα με τις εικόνες και
τα βίντεο από τις στιγμές που Έλληνες διασώστες απεγκλωβίζουν ανθρώπους
από τα ερείπια, από τα δάκρυα χαράς για τον εντοπισμό και διάσωση
ανθρώπων, αλλά και από τη συνεργασία των Ελλήνων και των Τούρκων
διασωστών στις ρημαγμένες από τον σεισμό περιοχές.
Τα «ευχαριστώ» των Τούρκων στους Ελληνες ("Ν": στην αρχική σελίδα εμφανίζονται οι σχετικές φωτογραφίες και τα βίντεο)
«Καλοί άνθρωποι, χαίρομαι που υπάρχουν, ευχαριστώ»
«Ευχαριστούμε Ελλάδα. Ευχαριστούμε γείτονα»
«Ευχαριστούμε. 100 χρόνια γείτονας. Έλληνας διασώστης κουβαλάει ένα φορείο μαζί με έναν Τούρκο στρατιώτη».
«Όσοι
έλεγαν πως θα μπουν στην Ελλάδα σε μια νύχτα, δεν πήγαν κάτω από τα
ερείπια για να σώσουν έναν πολίτη. Οι Έλληνες ωστόσο που θεωρούσαν
εχθρό, το έκαναν»
«Θα σε θυμάμαι με αυτή τη φωτογραφία. Όχι με τον πόλεμο που έγινε πριν από δεκαετίες. Ευχαριστώ Ελλάδα»
«Ήρθαν ξαφνικά ένα βράδυ
Ευχαριστώ»
«Ευχαριστώ Ελλάδα…»
«Η
ευγένεια δεν έχει εθνικότητα Γείτονά μου, φίλε μου, αδερφέ μου, σε
αγκαλιάζω όπως αγκάλιασες τον φίλο σου με ευτυχία όταν έσωσες ένα 6χρονο
παιδί».
Η «διπλωματία των σεισμών», η Τουρκία, η Συρία και ο κίνδυνος μιας αδικίας
Ο φονικός και καταστροφικός διπλός σεισμός της Δευτέρας 6 Φεβρουαρίου, που έπληξε την Τουρκία και τη Συρία και επηρέασε τις γύρω χώρες, γέννησε στην ψυχή κάθε ευαίσθητου ανθρώπου συναισθήματα φρίκης και συμπόνιας. Είναι αυτονόητο ότι η πατρίδα μας έπραξε το χρέος της, στέλνοντας ανθρωπιστική βοήθεια, ειδικούς και ομάδες αξιέπαινων διασωστών στη γείτονα χώρα, και μάλιστα ταχύτατα. Το ίδιο κάναμε και στο παρελθόν (στο σεισμό της Νικομήδειας τον Αύγουστο του 1999), το ίδιο θα κάνουμε – μακάρι να μη χρειαστεί – και στο μέλλον. Και η Τουρκία ανταπέδωσε τη βοήθεια στέλνοντας κι εκείνη με τη σειρά της για τον σεισμό της Πάρνηθας τον Σεπτέμβριο του 1999.
Έτσι αναπτύχθηκε η λεγόμενη “διπλωματία των σεισμών”, που δυστυχώς αποτελεί μια σειρά παρενθέσεων στον ανυποχώρητο τουρκικό επεκτατισμό και δεν αποδείχθηκε αρκετή για να τον καταπραΰνει, όπως αρχικά κάποιοι ήλπιζαν. Τουλάχιστον κατακτήσαμε την ιδέα πως, όταν ο θάνατος θερίζει, οποιαδήποτε έχθρα υποχωρεί. Εξάλλου, οι απλοί άνθρωποι, που κοιτάζουν τη δουλειά τους και την οικογένειά τους, ποτέ δεν υπήρξαν εχθροί μας.
Εκφράζονται όμως και καταγγελίες, ότι η Τουρκία λαμβάνει τη μερίδα του λέοντος σε βοήθεια από τις δυτικές χώρες, ενώ στη Συρία αποστέλλεται βοήθεια δυσανάλογα μικρή, επειδή το καθεστώς της δεν είναι αρεστό στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εύχομαι να μη διαπράττεται εδώ μια ακόμη αδικία, από εκείνες, στις οποίες δυστυχώς μας έχουν συνηθίσει οι διεθνείς κύκλοι πολιτικών συμφερόντων, που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο για δικό τους όφελος και μάλιστα στρέφουν την κοινή γνώμη σε όποια κατεύθυνση θέλουν, μέσω των μεγάλων και ισχυρών πρακτορείων ειδήσεων.
Για την Ιστορία θα ήθελα να επισημάνω ότι η Συρία έχει σπουδαίους ιστορικούς και πολιτισμικούς δεσμούς με τη χώρα μας. Ο χριστιανισμός εκεί επικρατούσε μέχρι την αραβική επέλαση και κατάκτηση, που έφερε την κυριαρχία του Ισλάμ από τον 7ο αιώνα μ.Χ. Είναι μια χώρα με έντονη βυζαντινή παράδοση ακόμη και σήμερα, παράδοση ζωντανή μέσα από τα εκατομμύρια ορθοδόξων χριστιανών που κατοικούν σ’ αυτήν και που αισθάνονται “ρουμ ορτοντόξ”, δηλαδή “Ρωμιοί” (“Βυζαντινοί”). Στη Δαμασκό εδρεύει το (μαρτυρικό) Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας, που μάλιστα τιτλοφορείται “Ελληνορθόδοξο”. Πολλοί άγιοί μας ήταν Σύροι, όπως ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός κ.λ.π.
Επαναλαμβάνω πως τα παραπάνω υποχωρούν μπροστά στην πανανθρώπινη ενότητα και αγάπη σε στιγμές ανάγκης. Όμως καλό είναι να τα γνωρίζουμε, όπως και να είμαστε σε επιφυλακή για εκείνους που δεν συγκινούνται μπροστά στα βάσανα και τις τραγωδίες των λαών, αλλά τις εκμεταλλεύονται με φαρισαϊκή “ευαισθησία” και κροκοδείλια δάκρυα.
Χιόνι παντού... και πόνος... και ελπίδα
Χιόνι, παντού χιόνι και κρύο. Όμως δεν καίει πια στο φουλ το καλοριφέρ καθώς όλοι οι καθημερινοί άνθρωποι έχουμε γίνει φτωχοί.
Ωστόσο είμαστε καλά, δόξα τω Θεώ. Μπορούμε να κολλάμε πάνω στο σώμα του καλοριφέρ την ίδια στιγμή που οι άστεγοι και πληγωμένοι φτωχούληδες της Τουρκίας ζεσταίνονται μόνο από τα δάκρυά τους και τις φωτιές που ανάβουν έξω, κάτω από έναν ουρανό δίχως αστέρια.
Άνθρωποι στα ερείπια, άνθρωποι που σώθηκαν , άνθρωποι που χάθηκαν, πόνος ατέλειωτος πόνος, οδύνη μπερδεμένη με πέτρες στοιβαγμένες άτακτα και από κάτω κρυμμένες κομμένες ανάσες, μικρές ελπίδες, χέρια αγίων, προσευχές, κουβέντες πλεγμένες σε κομποσκοίνια, γέλια που κόπηκαν στην μέση, κλάματα που πλέχτηκαν στα μακριά μαλλιά κάποιας Αϊσέ...
Κοιτάζω το χιόνι. Δεν χαίρομαι πια. Είναι πολύς ο πόνος και πολύ το ψέμα ολόγυρα. Μεγάλη και η απόσταση ανάμεσα σε μας και στους άλλους, τους εξουσιαστές. Είναι σαφές πια πως όλοι εκείνοι που μας "αγαπούν" είναι πολύ μακριά μας, πολύ έξω από τις ανάγκες μας, τις άδειες τσέπες μας αλλά, κυρίως, μακριά από τις πεθυμιές μας για αξιοπρέπεια, ηρεμία και μια καθημερινή ζωή όπου δεν θα πεθαίνουμε τόσους θανάτους πριν τον θάνατο!
Είναι ο καιρός όπου μας έμεινες μόνο Εσύ! Εσύ που ήσουν πάντα αλλά υπήρχε και μια ανθρώπινη παραμυθία για την ασθένεια της σαρκός, που έλεγε και ένας φίλος. Τώρα είμαστε απαράκλητοι, κυκλωμένοι από ψεύτες και εκμεταλλευτές, σε λάθος... project αφού δεν είμαστε σκυλιά αλλά άνθρωποι.
Τώρα μείναμε με Σένα. Δεν είναι λίγο αλλά πάνε χαμένοι τόσοι άνθρωποι που δεν αγαπηθήκαμε και ασχημαίνει ο τόπος από τόσους εχθρούς του Ανθρώπου.
Κοιτάζω το χιόνι από το παράθυρο και τραβάω μία γραμμή κι' έναν σταυρό.
Στο βάθος μια Αϊσέ σώθηκε, ένα κερί άναψε, μια Παναγιά δάκρυσε, μια Άνοιξη ξημέρωσε, ένα παιδί βγήκε να παίξει στα σοκάκια του κόσμου, μια καμπάνα χτύπησε, μια λειτουργία αρχίζει, δόξα Σοι Κύριε!
Διαβάστε επίσης, αν θέλετε:
29 Μαΐου: "επίθεση" στους Τούρκους!...
Το Ισλάμ έρχεται - Εμείς κοιμόμαστε;
