«Ο Ντοστογιέφσκι θα ψήφιζε ΝΙΚΗ...»

Αμφοτεροδέξιος

Βλέπετε πως δεν εκτιθέμεθα μόνο εμείς...
Ο Κώστας ο Παναγόπουλος το έκανε και μάλιστα επανειλημμένα.
Εσύ;
"αμφ."



Κανείς δε γελάει με τη ΝΙΚΗ...
Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος *

Θα ψήφιζε ΝΙΚΗ και Νατσιό ο Ντοστογιέφσκι;

Εξάπαντος, ναι.

Θα μπορούσε να ζητήσει ένα ψηφοδέλτιο για να ψηφίσει Νατσιό κι άλλα είκοσι λευκά ψηφοδέλτια για να επιχειρηματολογήσει γραπτώς υπέρ της επιλογής του και να τα ρίξει επίσης όλα μαζί μέσα στην κάλπη, γιατί, άλλωστε, «με πειράζουν οι παλιάνθρωποι για την τάχα αδιαφώτιστη και οπισθοδρομική μου πίστη στον Θεό», όπως έγραφε προς το τέλος της ζωής του για τα μεγάλα πνεύματα της Δύσης που ήταν μικρονοϊκά ή μάλλον ζηλότυπα χωρίς να καταλαβαίνουν ή να μη θέλουν με τίποτε να καταλάβουν τι αναζήτηση εκτυλίσσονταν στον Ντοστογιέφσκι.

Για να ψηφίσεις ΝΙΚΗ πρέπει να το καταλαβαίνεις πριν το κοροϊδέψεις και να το κοροϊδεύεις την ώρα που το κάνεις για να μην το πάρεις πάνω σου για το πόσο σημαντικό είναι να επιλέγεις ένα κόμμα που είναι μικρό αλλά όμως ντοστογιεφσκικά μεγάλο υπό την έννοια της επιτέλους αποκάλυψης του, αλλά κυρίως της νηφαλιότητας, της σωφροσύνης και της σοβαρότητας του, γιατί, εξάλλου: «Αν πιστεύω στον Θεό, δεν το κάνω ως ηλίθιος ή φανατικός. Θέλουν να με διδάσκουν και γελούν με τη στενότητα των αντιλήψεων μου!» (Ντοστογιέφσκι).

Ο Ντοστογιέφσκι θα ψήφιζε ΝΙΚΗ και Νατσιό μόνο και μόνο για την αξιοπρέπεια του βάθους ή το βάθος της αξιοπρέπειας μιας ευλογημένης προσπάθειας που θα πάει μέχρις εκεί που το ευδοκεί ο Θεός. Κανείς δε γελάει με τη ΝΙΚΗ. Εδώ δεν υπάρχουν ηλίθιοι ή φανατικοί ή άνθρωποι που τα μεγάλα τάχα πνεύματα θα τους πειράξουν για την αδιαφώτιστη πίστη στον Θεό.

Ο Ντοστογιέφσκι θα ψήφιζε Νατσιό μόνο και μόνο γιατί πιστεύει στον Θεό και κανείς δε γελάει με τη ΝΙΚΗ και τον Νατσιό.

Κ.Γ.Π. - 31 Δεκ. 2022

* Ο Κώστας Παναγόπουλος ασχολείται με το ορθόδοξο θεολογικό κείμενο για αρκετά χρόνια. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί και αναδημοσιευθεί σε ορθόδοξους διαδικτυακούς τόπους ευρείας επισκεψιμότητας. Έχει εργασθεί ως εξωτερικός πολιτικός συντάκτης σε εφημερίδες και περιοδικά, ως κειμενογράφος, ως συντάκτης πρακτικών συνεδριάσεων, απασχολούμενος και σε άλλες εργασίες που δεν είχαν να κάνουν με το γράψιμο. Από το 2018 και για μία τριετία εργάστηκε ως συντάκτης πλήρους απασχόλησης σε διαδικτυακό Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων. Στα τέλη του 2021 κυκλοφόρησε σε Ελλάδα και Κύπρο από τις Εκδόσεις Άθως το πρώτο συγγραφικό έργο του, «Ο Κορυφαίος της Αγάπης – Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός», το οποίο σε σύντομο χρονικό διάστημα μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα Ρουμανικά από τις Εκδόσεις Egumenita. Τον Δεκέμβριο του 2022 ήρθε σε κυκλοφορία σε Ελλάδα και Κύπρο το δεύτερο συγγραφικό έργο του, «Βατάτζης, Ο Πατέρας των Ελλήνων» και πάλι από τις Εκδόσεις Άθως, ενώ, στο μεταξύ, συνεχίζει να αρθρογραφεί για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό και καθετί γοητευτικό από Αγίους μαζί με Ήρωες.

πηγή

Αμφ.: Δες σχετικά κι αυτό:

Ο 17χρονος Ταξιάρχης που επανήλθε από κώμα λίγο πριν οι γονείς δωρίσουν τα όργανά του!...

Η είδηση από Τι και πώς

Θα μπορούσε να είναι σκηνή από ένα σίριαλ ή μια σελίδα μυθιστορήματος. Ο 17χρονος Ταξιάρχης από τη Λέσβο επανήλθε από κώμα λίγο πριν οι γονείς δωρίσουν τα όργανά του.

Όλα έγιναν το βράδυ της 28ης του Αυγούστου στο πανηγύρι για τα Εννιάμερα της Παναγιάς στη Στύψη. Ο Ταξιάρχης έχοντας καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ ξεκινά να επιστρέψει με το δίκυκλό του στο χωριό του, στον Μόλυβο. Κάποιοι κάτοικοι της περιοχής προλαβαίνουν να σταματήσουν την παρέα του που επίσης είχε καταναλώσει αλκοόλ. Αλλά όχι τον Ταξιάρχη. Λίγα λεπτά αργότερα τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι. Μεταφέρεται στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης σε κρίσιμη κατάσταση με πολύ σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, stonisi.

Μπαίνει στο χειρουργείο όπου ο νευροχειρουργός Πέτρος Σουρτζής δίνει με την ομάδα του μάχη να τον κρατήσει στη ζωή. Οδηγείται στη ΜΕΘ όπου διασωληνώνεται. Η κατάσταση χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα κρίσιμη. Λίγες μέρες μετά ακολουθεί δεύτερη επέμβαση κατά την οποία του αφαιρούνται τμήματα του κρανίου του προκειμένου να μειωθεί η εγκεφαλική πίεση. Όλα δείχνουν ότι η μάχη οδηγείται σε ήττα.

Σοβαρά πλέον με τις εγκεφαλικές λειτουργίες μηδενισμένες, συζητείται να σταματήσει η μηχανική υποστήριξη. Και η μητέρα του Αφροδίτη Γκάγκα δίνει την έγκρισή της να δοθούν τα όργανα του Ταξιάρχη για μεταμοσχεύσεις σε συνανθρώπους που κινδυνεύουν.

Λίγες ώρες μετά κι ενώ όλοι προσεύχονται για το επερχόμενο τέλος ενός 17χρονου παιδιού, ο εγκέφαλος του Ταξιάρχη αρχίζει να αντιδρά. Όλοι μιλούν για θαύμα. Στις 8 Νοεμβρίου ανήμερα της γιορτής του και της γιορτής του προστάτη του Αρχαγγέλου που όλοι, με πρώτους τον ίδιο τον Ταξιάρχη και την μητέρα του, λένε πως οφείλει τη ζωή του, μεταφέρεται, σε κανονικό θάλαμο στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης.

Σήμερα εγκεφαλικά ο Ταξιάρχης έχει επανέλθει πλήρως. Βρίσκεται σε Κέντρο Αποκατάστασης στο Λουτράκι της Κορινθίας για να αντιμετωπίσει τα κινητικά του προβλήματα. «Κινείται με πατερίτσες, αλλά και αυτό θα ξεπεραστεί» λέει η μητέρα του Αφροδίτη Γκάγκα.

Σε λίγο καιρό θα επιστρέψει στη Μυτιλήνη, θα ακολουθήσει ακόμη μία επέμβαση αποκατάστασης του κρανίου του με μοσχεύματα και η πλήρης αποθεραπεία του.

«Θέλω από την καρδιά μου να ευχαριστήσω όλους όσοι βοήθησαν το παιδί μου στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης. Τον νευροχειρουργό Πέτρο Σουρτζή και όλη την ομάδα του. Γιατρούς, νοσηλευτές όλους και όλες. Τους γιατρούς και το Προσωπικό της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου μας. Τους φυσικοθεραπευτές Πάρη Ταρατόρη και Χριστόδουλο Προβέτζα.

Όλοι τους όλον αυτόν τον καιρό στάθηκαν άνθρωποι πάνω από τον Ταξιάρχη. Και με τις γνώσεις τους αλλά και το επίπεδο της δουλειάς τους με τη βοήθεια του Θεού έκαναν το θαύμα» λέει η Αφροδίτη Γκάγκα.

Και συμπληρώνει: «Πρώτον και πάνω απ’ όλους θέλω να ευχαριστήσω τον Ταξιάρχη του οποίου το όνομα έδωσα στο παιδί μου. Στάθηκε πάνω του και τον προστάτεψε. Ένιωθα τη χάρη του ακόμη και όταν όλα νόμιζα πως είχαν τελειώσει. Ο ίδιος ο μικρός ένιωθε λέει τις φτερούγες το Αρχαγγέλου». Σε λίγο καιρό ο Ταξιάρχης Καϊταζής, 18 χρονών πια θα επιστρέψει όρθιος και γερός στη Μυτιλήνη. Για να συνεχίζει τη ζωή του.

***

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΕ ΤΗ ΖΗΝΑ: Λέσβος: Θαύμα για 17χρονο που ξύπνησε από κώμα - Οι γονείς του σκέφτονταν να δωρίσουν τα όργανά του αν έχανε τη μάχη (συνέντευξη της μητέρας του)

Το θαύμα και η επιστήμη

Περίβλεπτος

Θ. Μαλκίδης

Πριν από λίγο στην ΕΡΤ3, ανάμεσα σε "ειδήσεις" για τους εγχώριους και τους εισαγόμενους celebrities, ανάμεσα σε ειδήσεις που τρομοκρατούν, φοβίζουν και χειραγωγούν το λαό μας, προβλήθηκε και το συγκλονιστικό νέο για τον 17χρονο Ταξιάρχη στη Μυτιλήνη, για τον οποίο ενώ είχε κινηθεί η διαδικασία δωρεάς των οργάνων του γιατί πληρούσε τις προϋποθέσεις εγκεφαλικής νέκρωσης, άρχισε να συνέρχεται και να δίνει σημεία εγκεφαλικής λειτουργίας !

 

Η παρουσιάστρια των ειδήσεων θέλησε να δώσει το χαρμόσυνο νέο όχι ως θαύμα, αλλά ως μια κατάκτηση του 17χρονου, αλλά και να θέσει τον νευροχειρουργό κ. Σουρτζή προ των " επιστημονικών ευθυνών " του, να αποκαταστήσει δηλαδή την πιθανή παραπληροφόρηση και τη δυσφήμιση της καμπάνιας της δωρεάς οργάνων από ένα τέτοιο " τυχαίο" γεγονός...

Προς τιμήν του ο νευροχειρουργός είπε ότι εκπλήσσεται για την έκταση που πήρε η είδηση καθώς τέτοια γεγονότα εγκεφαλικά νεκρών ανθρώπων συμβαίνουν, αν και δεν είναι δυστυχώς η συχνότερη έκβαση και πλέον υπάρχει αυτό το ποσοστό να επανέλθει ο "εγκεφαλικά νεκρός" , ποσοστό που τίθεται στη διάθεσή των συγγενών, για να αποφασίσουν να δωρίσουν τα όργανα, ή να μην τα δωρίσουν ελπίζοντας στο θαύμα.

Δηλαδή επισήμανε ότι ο εγκεφαλικά νεκρός που ήδη η οικογένεια του σκέπτεται τη δωρεά οργάνων, συνέβη και άλλες φορές λίγες ώρες πριν τη δωρεά να επανέρχεται και μάλιστα να συνέρχεται πλήρως!!!!!

-"Δηλαδή, εσείς αν και επιστήμονας, πιστεύετε στο Θεό;" ρώτησε η τηλεπαρουσιάστρια....

-"Ναι πιστεύω", ανταπάντησε. "Βλέπουμε συχνά στη δουλειά μας το έργο του Θεού, όπως είναι έντονο και το θρησκευτικό συναίσθημα στο νησί", ενώ συνέδεσε το γεγονός με μια πρόσφατη γιορτή του Ταξιάρχη στη Μυτιλήνη.

Η παρουσιάστρια φανερά ενοχλημένη για την πληροφορία της "σχετικότητας της κλινικής νέκρωσης" ενός ανθρώπου που πληρεί τις προϋποθέσεις για δωρεά οργάνων, αλλά και για την ομολογία πίστεως του ιατρού, προσπάθησε να κάνει τον επίλογο λέγοντας ότι "ευτυχώς που γίνονται και "θαύματα" που επιβεβαιώνουν το έργο της επιστήμης", για να δώσει την τελική απάντηση όμως ο νευροχειρουργός με την φράση "ευτυχώς που γίνονται θαύματα δίνοντας και σε εμάς τη χαρά να συμμετέχουμε λίγο σε αυτά"!!!!

Συγχαρητήρια στον κ. Σουρτζή για το θάρρος της επιστημονικής του γνώμης, κόντρα στις προϋποθέσεις και τους όρους της πολιτικής και κοινωνικής ορθότητας, που θέλουν τους "μορφωμένους" ανθρώπους άθεους, συγχαρητήρια στον ιατρό και άνθρωπο για την ομολογία του κόντρα στο ρεύμα!

Υπάρχει ακόμη ελπίδα, το θαύμα στον Ελληνικό λαό είναι ζωντανό !!!

Χρόνια πολλά, ευλογημένη, φωτισμένη και λεύτερη χρονιά.

 

Συμπλήρωμα

Υπάρχει Θεός;

Επιστήμη και θρησκεία, ορθολογισμός και δόγμα

Θεός, λογική και επιστήμη

Ιατρική και Χριστιανισμός

Πανεπιστημιακοί και αγιότητα

Η επιστημονική έρευνα για το Θεό 

Νευροθεολογία: Εγκέφαλος και πνευματική εμπειρία

Ένας άθεος στο ίδιο τραπέζι με το Χριστό

Γιατί να θέλω να είμαι ορθόδοξος χριστιανός;

Άντε και πίστεψα – Τώρα τι κάνουμε;

Επιστολή προς τον σκεπτόμενο άθεο

Άκης Τσελέντης: Τεράστια η δύναμη της πίστης! Προσωπικά το έχω βιώσει αρκετές φορές!

Κάθε χειμώνα, στα τέλη Δεκεμβρίου, ο κόσμος μπαίνει σε έναν πανικό. Τι πραγματικά αναζητά όμως;

Πατέρας Ιωάννης Ιστράτη / Έκτακτο παράρτημα

Σχόλιο Γ.Θ.: Δεν υπάρχουν λόγια. Απλά επικό. Απλά τέλειο...

Κάθε χειμώνα, στα τέλη Δεκεμβρίου, ο κόσμος μπαίνει σε έναν πανικό που είναι δύσκολο να ταξινομηθεί.

Όλος ο κόσμος συρρέει στα μαγαζιά, τεράστιες ουρές δίνουν την τελευταία δεκάρα από τις τσέπες τους με μια ύποπτη φρενίτιδα, αγοραστές των πάντων, και των ψυχών θα έλεγα, είναι σε κάθε γωνιά του δρόμου, υπόσχονται ευτυχία ή τουλάχιστον μια σταγόνα από αυτήν. 

Οι πιο εχθρικοί άνθρωποι χαμογελούν στα παιδιά, κόβονται αθώα έλατα με θυμό, μόνο για να γίνουν «δύο χρονών και κάτω να μάθω τον Χριστό», η κατανάλωση ρεύματος εκρήγνυται για ένα μήνα, τα λεγόμενα δώρα στην υπενθύμιση των θλιβερών καιρών, όλοι οι άνθρωποι αγοράζουν λαμπάκια, γκλίτερ, πούλιες, συστήματα φωτισμού, γυαλιστερούς Άγιους Βασίληδες που σκαρφαλώνουν στο παράθυρο, κλέβουν από το δέντρο, σκαρφαλώνουν στην καμινάδα...

Οι άνθρωποι τρώνε περισσότερο, ακούνε κάλαντα στον υπολογιστή, μαγειρεύουν ό,τι πιάσουν στα χέρια τους. Μερικοί παθαίνουν ζημιές, έτσι ακούτε το ασθενοφόρο πιο συχνά. Είναι παντού ένα πλήθος που είναι δύσκολο να περιγραφεί, ειδικά εκεί που υπάρχει κάτι προς πώληση, που μερικές φορές νομίζεις ότι αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν ότι θα πεθάνουν σε λίγες μέρες και μετά προσπαθούν να ζήσουν τα τελευταία απομεινάρια της ζωής με αυξημένη ένταση, τεράστια.

Κάποιοι σκληραγωγημένοι ηθικολόγοι, δαγκώνοντας διακριτικά, θα πουν σκληρά ότι είναι καθαρή ματαιοδοξία, ανικανότητα, νωθρότητα, τεχνητότητα, κατάρα της ύλης, υπερηφάνεια της σάρκας, παρακαλώ, ξύλινη γλώσσα έτσι.

Και όμως τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον τεράστιο αγώνα, ποιο είναι το μυστικό πίσω από τα εκατομμύρια πολύχρωμα φώτα, πού είναι το νόημα των σωρών από κρέας ή στις ατελείωτες ουρές στο σούπερ μάρκετ, ο στόχος των κραυγών των ποτισμένων με σαμπάνια στις δημόσιες πλατείες, το τρέμουλο παραλήρημα της ανθρωπότητας στον πυρήνα του χειμώνα;

Η απάντηση είναι απλή. Οι άνθρωποι αναζητούν την ευτυχία, την αιώνια ζωή, το αιώνιο φως, την αγάπη του ουράνιου Νυμφίου, την ένωση με τον Θεό, το βλέμμα της συντροφιάς των αγίων, τις χορωδίες των μυριάδων αγγέλων, την αιώνια Λειτουργία του Αμνού του Θεού. Εκθαμβωτικός. Ποιοι, οι τραμπούκοι στην Πλατεία Συντάγματος, οι μεθυσμένοι στο κλιμακοστάσιο του οικοπέδου, οι κροτίδες στα περιθώρια, οι θορυβώδεις σόουμεν με το παράθυρο ανοιχτό, οι φτηνοί μπουκαλοθραύστες της σαμπάνιας που έχουν γεύση σάπια ροδάκινα, τα πλάσματα κρυμμένα σε κλαμπ όπου ντεσιμπέλ, καπνός και σκοτάδι είναι οι προφητείες της μελλοντικής ηλικίας, μεθυσμένοι μασκοφόροι που χτυπούν τύμπανα άγρια ​​στην απόγνωση των μητέρων με μικρά παιδιά; Ναι, το κάνουν. Αλλά δεν ξέρουν πού να ψάξουν.

Αναζητήστε - όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες - πεπερασμένα πράγματα με άπειρη λαχτάρα, αναζητήστε την αιωνιότητα στη σάρκα, το φως στα σκουπίδια.
Είναι σαν όταν πεινάς να πηγαίνεις στο σκουπιδοτενεκέ αντί για ψυγείο, φούρνο, τραπέζι κ.λ.π. Τα Χριστούγεννα εξακολουθούν να είναι μια καλή ευκαιρία για να δούμε πώς οι άνθρωποι προσκολλώνται απελπισμένα στην ύλη για να σβήσουν την ακόρεστη δίψα τους για πνεύμα, πώς ψαχουλεύουν στα σκουπίδια μόνο για τον παράδεισο, πώς αναζητούν τον παράδεισο με τα μάτια καρφωμένα στο έδαφος.

Οι λαίμαργοι είναι απλώς φτωχά θύματα της μήτρας, αλλά η πείνα τους μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο με την τροφή από τον Θεό, στη Θεία Κοινωνία. Πόρνοι είναι οι άνθρωποι που χάνονται ανάμεσα στα σώματα, στην αναζήτηση της αληθινής αγάπης, στη γαμήλια αίθουσα του Δασκάλου. Οι αδειαστές μπουκαλιών χωρίς αριθμό διψούν εν αγνοία τους για το αληθινό νερό που έρχεται από τον ουρανό και μετατρέπει τον άνθρωπο σε πηγή νερού που αναβλύζει στην αιώνια ζωή.

Οι ακροατές τραγουδιών κενών περιεχομένου είναι απλώς αναζητητές αγγελικών χορωδιών, κολλημένοι σε έναν αδιέξοδο δρόμο, σε ένα «σημείο χωρίς επιστροφή».

Οι γιορτές είναι το τεράστιο, απελπισμένο ουρλιαχτό των ανθρώπων στην αναζήτηση της αιωνιότητας. Είναι ο απέραντος πόνος όσων ξέρουν ότι θα πεθάνουν. Είναι ο σεισμός του να είσαι μπροστά στο τίποτα, η τεράστια άρνηση όσων μπαίνουν στη γη. Είναι η απάντηση των εκατομμυρίων αθάνατων ψυχών που φωνάζουν σε χορωδία: ΟΧΙ, δεν θα πεθάνουμε, είμαστε προορισμένοι για τον παράδεισο, έχουμε ιδανικά, επιθυμίες, εμπειρίες, σχέδια για την αιωνιότητα. Δυστυχώς, πολύ λίγοι γνωρίζουν πού είναι το πραγματικό φαγητό, η αληθινή μουσική, τα πραγματικά δώρα, το πραγματικό φως, η πραγματική ζωή.

Εκεί που γεννιέται ο Χριστός, ο Άρτος του ουρανού, ο αιώνιος Ύμνος της αγάπης, το υπέρτατο Δώρο που έκανε ο Θεός στους ανθρώπους, το Φως του κόσμου, η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.

Ναι! Υπάρχει άη Βασίλης!!

Α΄

 Άγιος Βασίλης ο Μέγας

Μεσόγειος και Το παπί

Της Τζωρτζίνας Πολυχρονίδου

Το έθιμο της κοπής της Βασιλόπιτας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για πολύ ακόμη. Αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο. Για το έθιμο αυτό μας μιλάει το παρακάτω θέμα. Μας μιλάει όμως κυρίως για τον άνθρωπο που το δημιούργησε, τον Αγιο, το Μεγα Βασίλειο, τη μνήμη του οποίου δύο φορές εορτάζουμε μέσα σ' αυτό το μήνα. Μια την Πρωτοχρονιά και μια στις 30 του μηνός με τους Τρεις Ιεράρχες.

".... Αη Βασίλης έρχεται... από την Καισαρείαν...". Πολύ σωστά, τα κάλαντα του λαού μας προσδιορίζουν τον τόπο καταγωγής και διακονίας [=δράσης και προσφοράς] ενός πραγματικού ανθρώπου του Θεού, που έγινε παγκόσμιο σύμβολο αγάπης και προσφοράς, εξ αιτίας του νεογέννητου Χριστού πρώτα, που ανέδειξε Αγίους σαν τον Αη Βασίλη, και χάρις στον Αγιο των Χριστουγέννων οι μεγάλοι έχουν μια ευκαιρία να δείξουν έλεος και φιλανθρωπία και τα παιδιά του κόσμου να "δουν" τις επιθυμίες τους να γίνονται πραγματικότητα.
Χάρις στον Αη Βασίλη, η ανθρωπότητα για λίγες ημέρες αλλάζει ύφος, γίνεται πιο ανθρώπινη, πιο χαρούμενη. Ο Αη Βασίλης λοιπόν ΥΠΑΡΧΕΙ με την έννοια ότι αν και δεν ζει σωματικά το πνεύμα του περιτρυγυρίζει τις καρδιές μας κάθε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά.

Ο Μύθος του Αη Βασίλη και ο Santa Claus

Παραδόξως στον πλανήτη μας στη διανομή των δώρων στα παιδιά, εμπλέκονται δύο ορθόδοξοι Αγιοι, δύο διαφορετικά πρόσωπα, που και οι δύο ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ και οι δύο ήταν επίσκοποι, για τις χώρες της δύσης αυτός που φέρνει τα δώρα στους φτωχούς και τα παιδιά είναι ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ή Santa Claus, όπως λέγεται στη γώσσα τους, που εμείς στην Ελλάδα εορτάζουμε στις 6 Δεκεμβρίου και τον θεωρούμε προστάτη των Ναυτικών,στην Ιστορία του Αγίου Νικολάου ως προστάτη των φτωχών και των παιδιών, οι λαοί του βορρά Ολλανδοι, Φιλανδοί κ.λπ. ανάμιξαν και στοιχεία από αρχαιότερους μύθους, όπως τα ξωτικά, το άστρο του βορρά, το έλκυθρο, κ.λπ. 

Ετσι, με τον καιρό έφθασε και στη χώρα μας, ο μύθος του Santa Claus, ενός ευτραφούς τύπου με στρογγυλά γυαλιά λευκογένειου, με κόκκινη στολή και μαγικές ικανότητες που κατοικεί στον Βορειο Πόλο και περιστοιχίζεται από νεράιδες του χιονιού και ξωτικά. Είναι μια πραγματικά γοητευτική ιστορία, όμως τα παιδιά μα κι εμείς οι μεγάλοι, πρέπει να αντιληφθούμε ότι ουδεμία σχέση έχει με τους πραγματικούς αγίους μας, τον Αη Βασίλη και τον Αη Νικόλα που ήταν ασκητικώτατοι. ["Νεκρός": για τον άγιο Νικόλαο & τη δημιουργία της παράδοσης για το Santa Claus, δες σε αυτό το σπουδαίο post. Δες όμως και αυτά τα δικά μας posts: εδώ και εδώ]

Ο πραγματικός Αη Βασίλης

Ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας ως προστάτης των φτωχών (που είναι ζωγραφισμένοι γύρω του). Όπως και οι 3 επόμενες εικόνες, είναι από το blog της Κατασκήνωσης Άγκυρα.

Πώς ήταν; Ας δούμε τι μας λένε οι αρχαίοι συγγραφείς μας. Ηταν πολύ ψηλός και πολύ αδύνατος, είχε σκούρο δέρμα και χλωμό, είχε επίσης κοντά μαλλιά και μακριά μαύρα γενιά που κάπου κάπου διέκρινες λευκές τρίχες, είχε μακριά μύτη και τα φρύδια του ήταν τοξοειδή, τα μάτια του ήταν σκούρα και η ματιά του βαθειά και ερευνητική, το μέτωπό του ήταν μεγάλο και ήταν μονίμως ζαρωμένο -έμοιαζε δηλαδή με άνθρωπο που συνεχώς σκεπτόταν, είχε προβλήματα με την υγεία του και υπέφερε από το πραγματικά ανυπόφορο κρύο και γενικά βαρύ χειμώνα της Καππαδοκίας.
Ας δούμε όμως πότε και που έζησε και ποιά ήταν η οικογένειά του.
Η οικογένεια του Αη Βασίλη ήταν στ' αλήθεια μια οικογένεια Αγίων, είχε παππού μάρτυρα, από τα αδέλφια του ο Γρηγοριος ήταν επίσκοπος Νύσσης, ο Πέτρος επίσκοπος Σεβαστείας και ο ίδιος ο Βασίλειος επίσκοπος Καισαρείας, οι αδελφές του ήταν όλες αφιερωμένες στον Θεό, με πρώτη πρώτην την αγία και σοφή Μακρινα, που ήταν αυτή που επηρέασε τον Αη Βασίλη να στραφεί στην χριστιανική πίστη.
Ο Ναυκρατιος ενας άλλος αδελφός του ασκήτευε στην έρημο του πόντου κι πέθανε μόλις 27 χρόνων. Τον πατέρα του τον έλεγαν και αυτόν Βασίλειο και ήταν ρήτορας, δηλαδή δικηγόρος, ενώ την μητέρα του την έλεγαν Εμελεια και ήταν πολύ σοφή και αγία γυναίκα [γιορτάζεται στις 30 Μαΐου]. Η οικογένεια του Αγίου Βασιλείου είχε 11 παιδιά (5 αγόρια - 6 κορίτσια) και όλοι διακρίθηκαν στου Χριστού την πίστη.

Ο Άγιός μας γεννήθηκε στην Νεοκαισαρεια του Πόντου το 330 μ.Χ. (όλες οι περιοχές που αναφέρουμε ήταν κάποτε ελληνικές ενώ σήμερα ανήκουν στην επικράτεια της Τουρκίας), σπούδασε στην Αθήνα σε φιλοσοφικές σχολές μαζί με τον φίλο του Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο [σημ.: ήταν μαθηματικός, γιατρός, δικηγόρος και (όπως θα λέγαμε σήμερα) φιλόλογος - και αργότερα έγινε μοναχός, ιερέας και επίσκοπος ("δεσπότης") της Καισάρειας] και πέθανε σε ηλικία 48 ετών τον Δεκέμβριο του 378 μ.Χ. Κηδεύτηκε την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. και κάθε πρωτοχρονιά -όπως γνωρίζουμε- γιορτάζουμε την μνήμη του.
Ο Αη Βασίλης στα 48 χρόνια που έζησε, έκαμε τόσα πολλά για τους ανθρώπους που η ιστορία τον ονόμασε ΜΕΓΑ όσο ακόμα ζούσε.

Το έργο του Μέγα Βασιλείου

Ο άγιος Βασίλειος ευλογεί το λαό

Ας δούμε όμως τι έκανε ο Άγιος Βασίλης κι έγινε Μεγας.
Πρώτα πρώτα μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του! Από πολύ νέος γύμναζε τον εαυτό του στο πνεύμα και τον έβαζε σε σκληραγωγίες και, όπως λένε, άλλο δρόμο δεν γνώριζε εκτός αυτόν που οδηγούσε στο πανεπιστήμιο και στην εκκλησία. Σε μεγάλες επιδημίες που ταλαιπωρούσαν τον λαό αυτός ήταν παρών και βοηθούσε σωματικά και ψυχικά διδάσκοντας την πίστη του Χριστού [ήταν και γιατρός]. Ο Άη Βασίλης ήταν πολύ αυστηρός με αυτούς που ξέφευγαν από την σωστή πίστη, έλεγε και έγραφε την αλήθεια θαρραλέα και μάλιστα δεν δίστασε να ελεγξει ακόμη και αυτοκράτορες.
Συμπλήρωσε με ευχές την Θεία Λειτουργία που ακουμε αυτές τις ημέρες στην εκκλησία και φέρει το όνομά του ("Λειτουργία Αγίου Βασιλείου"). ["Νεκρός": Οι "ευχές" αυτές είναι μεγάλες & σπουδαίες προσευχές που λέει ο παπάς χαμηλόφωνα μέσα στο Ιερό, ενώ ο ψάλτης ψάλλει - με αυτέ τις προσευχές γίνεται η θεία Μετάληψη & τα άλλα σημαντικά πράγματα μέσα στη λειτουργία. Η λειτουργία του αγ. Βασιλείου γίνεται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο. Τις άλλες μέρες γίνεται η λειτουργία που έχει γράψει ένας άλλος μεγάλος άγιος των γραμμάτων & της φιλανθρωπίας, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος].

Επίσης, ο Άγ. Βασίλης έγραψε πολλά βιβλία για την καθοδήγηση των χριστιανών και ίδρυσε πολλά μοναστήρια, όπου αρκετοί μαθητές του αφιερώθηκαν στον Θεό.
Το πιο σπουδαίο του έργο όμως ήταν η οργάνωση της ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας στην επαρχία του: έφτιαξε κοντά στην Καισάρεια μια ολόκληρη πόλη από φιλανθρωπικά ιδρύματα, γηροκομεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία κ.α. Ιδρυσε και καθιέρωσε την διανομή αγαθών, τρόφιμα, ρούχα, χρήματα και κάθε είδους βοήθεια σε φτωχές οικογένειες, άπορους κ.λ.π.
Η πόλη αυτή [μετά το θάνατό του] ονομάστηκε Βασιλειαδα. Φανταστείτε τι ανακούφιση θα ένιωθαν τότε οι φτωχοί, τα ορφανά, οι γέροι, οι ταξιδιώτες, η Καισάρεια είχε γίνει μια μεγάλη οικογένεια με πατέρα τον άγιο Βασίλειο, τον επίσκοπό της.
Τον αγαπούσαν τόσο πολύ που στην κηδεία του σημειώθηκαν λιποθυμίες και θανατοι, τόσες χιλιάδες κόσμος που συγκεντρώθηκε!
Αυτός ήταν ο Αη Βασίλης από την Καισαρεία που πάντα θα ζει μέσα στις καρδιές μας και θα μας θυμίζει με το έργο του ότι πρέπει να είμαστε όλοι εμείς οι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι αγαπημένοι. 
[Ενώ ζούσε ο άγιος Βασίλης, ο αδελφός του, ο άγιος Γρηγόριος της Νύσσης, είδε το εξής όραμα: “’Ηταν νύχτα, όταν έγινε μία θεία λάμψη (“έλλαμψη”) από φως, την ώρα που (ο Βασίλειος) προσευχόταν στο σπίτι. Το φως εκείνο ήταν άυλο (άκτιστο) και, με τη δύναμη του Θεού, πλημμύρισε (καταφώτισε) όλο το οίκημα, χωρίς να το ανάβει κάποιο εύφλεκτο υλικό”!!!] 

Το έθιμο της Βασιλόπιτας

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας βασιλιάς του Βυζαντίου που ήταν συμμαθητής του Αη Βασιλη και τον έλεγαν Ιουλιανό. Ο Ιουλιανός αγαπούσε την φιλοσοφία και τους ψεύτικους θεούς και μισούσε τον Χριστιανισμό, ο Άγιος Βασίλειος δεν του χαρίσθηκε, γι' αυτό και ο Βασιλιάς ζητούσε αφορμή να τον ταπεινώσει. Όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινουπολη.
Ετσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δίνουν ότι είχε ο καθένας -χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ.- όμως ο Θεός τιμώρησε τον Ιουλιανό, που σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. ["Νεκρός": εννοείται ότι, αν ο θάνατος του Ιουλιανού ήταν "θεϊκή τιμωρία" (δηλαδή ότι ο Θεός δεν τον προστάτευσε, επειδή ο Ιουλιανός Τον είχε διώξει από την καρδιά του και ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ την προστασία Του), ΔΕΝ έγινε λόγω της φορολόγησης της Καισάρειας, αλλά για τη γενικότερη ζωή του, για την οποία δες εδώ].

Τότε ο Αγιος Βασίλης έδωσε εντολή από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο [επειδή δεν ήξερε σε ποιον ανήκε το καθένα]: έδωσε εντολή να συμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα. Ετσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.
Χρόνια Πολλά.

Σημείωση του blog μας: Για να είμαστε αντικειμενικοί, αναφέρουμε ότι, κατά τους ιστορικούς, υπήρχε μια πίτα παρόμοια με τη βασιλόπιτα που την έκοβαν οι ειδωλολάτρες αρχαίοι Ρωμαίοι στις αρχές του Γενάρη, όταν γιόρταζαν το "θεό" Κρόνο (στα λατινικά ονομαζόταν Σατούρνους και η γιορτή του "σατουρνάλια"). Ο Κρόνος εθεωρείτο σύμβολο του Χρόνου και ο μήνας Ιανουάριος πήρε τ' όνομά του γιατί ήταν αφιερωμένος στο "θεό" Ιανό, που ήταν ο ρωμαϊκός θεός του χρόνου. Η πίτα των σατουρναλίων είχε φλουρί, που όποιος το έβρισκε εθεωρείτο τυχερός για το επόμενο έτος, αλλά κι ένα... φασόλι, που όποιος το έβρισκε γινόταν αντικείμενο κοροϊδίας και ονομαζόταν ειρωνικά "φασουλοβασιλιάς".

Καθώς οι λαοί γίνονται χριστιανικοί, πολλά απ' τα παλιά τους έθιμα τα συνεχίζουν, δίνοντάς τους όμως χριστιανικό νόημα. Έτσι, μπορεί η πίτα των σατουρναλίων να συνεχίστηκε, αφιερωμένη τώρα στο μεγάλο μας άγιο (κανονικά τη λέμε "αγιοβασιλόπιτα" κι όχι σκέτα "βασιλόπιτα").

Αυτό ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ να συνέβη στ' αλήθεια το γεγονός με τα χρυσαφικά και τον Ιουλιανό και να συνδέθηκαν τα δύο περιστατικά στη μνήμη του λαού σχηματίζοντας ολοκληρωμένα πλέον την παράδοση της αγιοβασιλόπιτας.

Β΄

Ο δικός μας άη Βασίλης!

Τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς λένε: "Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία, βαστά εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι" (=το μελανοδοχείο και το φτερό, με το οποίο έγραφαν τα παλιά χρόνια που δεν είχαν ακόμη μολύβια).

Ο άγιος λοιπόν ΕΡΧΕΤΑΙ, μόνο που δεν κρατάει σακούλι με δώρα, αλλά μια εικόνα (για να ευλογήσει το σπίτι μας) και χαρτί και καλαμάρι για να μας γράψει τις αγιασμένες ευχές του! Ευλογία φέρνει, όχι παιχνίδια - δεν είναι άγιος του εμπορίου, αλλά του παραδείσου!... Να πώς θα τον απεικονίζαμε όπως τον φαντάστηκε η ορθόδοξη παράδοση:

 Δείτε το δικό μας άη Βασίλη, όπως τον περιγράφει ο μεγάλος ορθόδοξος συγγραφέας Φώτης Κόντογλου σ' ένα από τα πιο κλασικά πρωτοχρονιάτικα διηγήματα όλων των εποχών: Το βλογημένο μαντρί (και εδώ+εδώ σε βίντεο, το διαβάζει η μεγάλη μας ηθοποιός Άννα Συνοδινού).

Άλλα κείμενα του Φώτη Κόντογλου δες εδώ.

Μπορώ να επικοινωνήσω μ' αυτόν τον άγιο;

Φυσικά! Οι άγιοι είναι ζωντανοί στον ουρανό, μαζί με το Χριστό και τους αγγέλους. Μιλάμε σ' αυτούς και τα λόγια που τους λέμε τα ονομάζουμε προσευχές. Κάθε πρωτοχρονιά στις εκκλησίες οι ορθόδοξοι χριστιανοί κάνουμε λειτουργία και λέμε πολλά πράγματα στον άη Βασίλη. Μια σύντομη προσευχή που μπορούμε να του πούμε (που μπορούμε να την πούμε σε κάθε άγιο) είναι: Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών (=προσευχήσου στο Θεό για να μας βοηθήσει).
Ο άγιος ακούει. Όμως οι επιθυμίες που εκφράζονται με τις προσευχές χρειάζονται δυο πράγματα για να εκπληρωθούν: 
α) Επιμονή: μπορεί για κάτι σημαντικό να χρειάζεται να προσευχόμαστε κάθε μέρα, κάθε βράδυ, ίσως για μερικά πράγματα και χρόνια ολόκληρα. Ο Θεός περιμένει, και ο άγιος περιμένει, πότε η καρδιά μας θα είναι έτοιμη για να μη χρειάζεται να προσευχόμαστε έτσι πια, ή μάλλον για να περάσει η προσευχή μας σε άλλο επίπεδο.
β) Σωστή χριστιανική ζωή, για την οποία (αν ενδιαφέρεσαι να μιλήσεις στον άγιο) δες αυτά τα posts.

Η οικογένεια του άη Βασίλη, μια οικογένεια γεμάτη αγίους, που αξίζει να τη γνωρίσετε!

 

 

 

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ
Εδώ μπορείς να βρεις μερικά πράγματα που έχει γράψει ο ίδιος ο άγιος Βασίλης (Βασίλειος ο Μέγας). Ανάμεσά τους την περίφημη Εξαήμερον, μια σειρά από ομιλίες που για πρώτη φορά ερμηνεύουν επιστημονικά τη διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης για τη δημιουργία του κόσμου (με την επιστήμη της αρχαίας εποχής φυσικά - για το θέμα αυτό δες εδώ).
Εδώ θα δεις κάποιους ορθόδοξους χριστιανούς που δεν τους αρέσει καθόλου (με το δίκιο τους) που ο άγιος Βασίλης χρησιμοποιείται σα διαφημιστικό κόλπο για να γίνονται καταναλωτές οι άνθρωποι, αντί να γίνονται πιστοί και σωστοί χριστιανοί.
Δες και: Καλώς να 'ρθεις, άγιε Βασίλη! Ευλογημένη νέα χρονιά!
Η αγία οικογένεια του Μεγάλου Βασιλείου
 
Κλείνω αυτό το post με μια παρατήρηση: ίσως κάποιος που δεν πιστεύει πει πως κάνω χριστιανική προπαγάνδα στα παιδάκια. Λοιπόν ναι, αυτό κάνω, μόνο που εμείς εδώ στο ταπεινό μας μπλογκονήσι το λέμε ιεραποστολή: είναι ένας δρόμος που βγάζει τον άνθρωπο από το σκοτάδι του μίσους και της άγνοιας της πνευματικής μας κληρονομιάς (ακόμη και από το σκοτάδι της αθεΐας) και τον φέρνει (ΑΝ ΘΕΛΕΙ) στο Φως του Χριστού, το αιώνιο Φως. Ας το δοκιμάσει ο καθένας και ας διαλέξει.

 

ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ, ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΜΑΣ.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!

 

ΥΓ. Ίσως θα σε ενδιαφέρει, μετά απ' όλα αυτά, το άρθρο: Πώς ξέρουμε σίγουρα ότι υπάρχει Θεός;