Ψηφίζουμε ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων ― και υπέρ της πατρίδας μας και των Ανθρώπων!

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

«...Ακριβώς όπως εργαλειοποιήθηκε η πανδημία για τα συμφέροντα των πολυεθνικών, έτσι εργαλειοποιείται και η επισιτιστική κρίση, όπως και η ενεργειακή. Μόνο που τώρα υπάρχει και το αφήγημα της κλιματικής κρίσης άλλα και του Ουκρανικού, να σιγοντάρουν τη νεοταξική παρωδία που προωθούν οι θέσεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF)...».

ΝΙΚΗ - Άρθρα φίλων: Ελευθέριος Ανδρώνης, Ψηφιακά συσσίτια φτώχειας και επιστροφή στις ξυλόσομπες, η νέα κανονικότητα της «αριστείας»

 

Αν έχεις ακόμη αμφιβολίες τι να ψηφίσεις, έλα να πάμε μια βόλτα και να δούμε τις θέσεις της Νίκης, του προέδρου της Δημ. Νατσιού και των στελεχών της για όλα τα θέματα που προπαγανδίζει η Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Τα βασικά θέματα της νεοταξικής ατζέντας (αν δεν μου διαφεύγει κανένα) είναι:

• Η κλιματική αλλαγή και η συνακόλουθη διατροφική κρίση (με την εντομοφαγία κ.τ.λ.).
• Η ενεργειακή κρίση, μαζί με την υποτιθέμενη "πράσινη" ανάπτυξη.
• Η αχρήματη οικονομία, με την παντοδυναμία των τραπεζών, η ψηφιοποίηση των πάντων και η ψηφιακή ταυτότητα - κάρτα του πολίτη.
• Η επιβολή της άποψης ότι υπάρχουν πολλά φύλα, όχι μόνο δύο, συνεπώς κάθε παραλλαγή της σεξουαλικότητας είναι φυσιολογική ― και μάλιστα ότι πρέπει να πάρει ορατή θέση στην κοινωνία και οι μαθητές να κοινωνικοποιηθούν έτσι, από το νηπιαγωγείο ακόμη, ώστε να εμπεδώσουν την ισοτιμία όλων των σεξουαλικών επιλογών.
• Η παγίωση ως αυτονόητης της άποψης ότι η άμβλωση είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας, και μάλιστα χωρίς χρονικούς ή άλλους περιορισμούς, και ότι κάθε έκφραση αντίρρησης είναι σεξιστική επίθεση εναντίον των γυναικών.
• Ο μετανθρωπισμός και η εξίσωση της τεχνητής νοημοσύνης με την ανθρώπινη νοημοσύνη.
• Η αναντίρρητη αποδοχή κάθε περιορισμού στις ανθρώπινες σχέσεις και δραστηριότητες, καθώς και υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων (π.χ. υποχρεωτικού εμβολιασμού), εν όψει του κινδύνου της εξάπλωσης θανατηφόρων ιών.
• Η πανθρησκεία.

Ας δούμε τώρα πώς έχει τοποθετηθεί η Νίκη για κάθε ένα από αυτά τα θέματα. Σε καλώ να ερευνήσεις και να δεις αν θα βρεις άλλον πολιτικό σχηματισμό στη σημερινή Ελλάδα που να έχει κάνει το ίδιο.

Όσο για μένα, θεωρώ ότι, αν θέλουμε να παλέψουμε ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, εκτός του πνευματικού αγώνα της μετάνοιας, προσευχής και εκκλησιαστικής ζωής, υπάρχει τώρα και μια ομάδα ανθρώπων, πιστών ορθοδόξων χριστιανών με αγάπη για την πατρίδα μας, τις αξίες και τον πολιτισμό μας (αλλά χωρίς διάθεση να δείρουν ή να σκοτώσουν κανένα, διότι είναι όντως ορθόδοξοι χριστιανοί με σοβαρότητα και πνευματικότητα), μια ομάδα λοιπόν, που δίνει πλέον και πολιτικό αγώνα και οπλίζει τις σφεντόνες της για να αντιμετωπίσει τον υπεργιγάντιο Γολιάθ της διεθνούς Νέας Τάξης, που έχει όλα τα προπαγανδιστικά μέσα στη διάθεσή του.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν φοβούνται, γιατί πιστεύουν. Δεν φοβούνται, γιατί αγαπούν. Εξέτασέ το, αν φυσικά θέλεις, και κάνε ό,τι σου λέει η συνείδησή σου. Δώσε λίγη εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που μέχρι τώρα δεν έχουν δώσει αφορμή για το αντίθετο. Βρες το θάρρος. Ρίσκαρε και λίγο. Αν δεν τα κάνουμε αυτά, δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ τίποτε παρά να κλαίμε.

Πάμε, λοιπόν, και λέμε:

• Για την κλιματική αλλαγή και τη διατροφική κρίση:

Η πραγματική κλιματική αλλαγή

Εντομοφαγία και πιθανοί κίνδυνοι για τον άνθρωπο 

Από την Γκρέτα της «κλιματικής αλλαγής» στην Αμάλ την «προσφυγοπούλα» από τη Συρία

 

Συντάκτης των πρώτων δύο άρθρων ο Ζώης Ζαρταλούδης και του τρίτου ο Γεώργιος Καλλιντέρης, μέλη της Ομαιχμίας της Νίκης (όπου & οι επιστημονικοί τίτλοι τους) και τώρα υποψήφιοι βουλευτές. 

• Για την ενεργειακή κρίση:

Ενέργεια: Οι αμαρτίες της κυβέρνησης και η πρόταση της ΝΙΚΗΣ

Συντάκτες τα μέλη της Θεματικής Ομάδας Πρωτογενούς τομέα, Ενέργειας & Περιβάλλοντος της ΝΙΚΗΣ Πέτρος Παπαγεωργίου, Γεώργιος Χατζής, Γ. Καλλιντέρης, οι δύο εξ αυτών υποψήφιοι βουλευτές.

Τι μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση για το ενεργειακό πρόβλημα της Ελλάδας με 1,9 δις ευρώ;, Πέτρος Παπαγεωργίου.

 

Το ενεργειακό πρόβλημα της Ευρώπης και οι θέσεις της ΝΙΚΗΣ, Παρασκευάς Στρατηγάκης, μέλος της ανωτέρω Θεματικής Ομάδας & υποψήφιος βουλευτής.

Προτάσεις ενεργειακή πολιτικής, που δεν παραβλέπουν το περιβάλλον, αλλά και δεν καπηλεύονται το ενδιαφέρον γι' αυτό.

• Για την αχρήματη οικονομία, την ψηφιοποίηση των πάντων και την ψηφιακή ταυτότητα:
  

Οι νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες και η υλοποίηση του οράματος μιας Οργουελικής κοινωνίας

 

Η επιβολή αχρήματης οικονομίας υπό καθεστώς ειδικών περιστάσεων (capital controls, πανδημία κ.ό.κ.) – ή, όπως λέει ο λαός, «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται»

Δημήτρης Χιωτακάκος (μέλος της Ομαιχμίας της ΝΙΚΗΣ & υποψήφιος βουλευτής), Κάρτα Πολίτη: Ὥρα μηδέν;

• Για την ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντα ("υπάρχουν πολλά φύλα" κ.τ.λ.):

Περί της κυβερνητικής πρόθεσης να νομιμοποιήσει «γάμους» ομοφυλοφίλων και υιοθεσίες παιδιών από ομοφυλοφίλους

 

Το να βαπτίζουμε το ψέμμα ως αλήθεια δεν είναι ελπιδοφόρο νέο (δελτίο τύπου για τη συμμετοχή του αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου στη βάπτιση των θετών παιδιών ομόφυλου ζεύγους)

Δημήτρης Νατσιός, πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ, Ομοφοβία και τρανσφοβία στο Δημοτικό σχολείο; «Θε μου τι λέπομεν στις μέρες μας»!!

Θεόδωρος Ρηγινιώτης (μέλος της Ομαιχμίας της ΝΙΚΗΣ & υποψήφιος βουλευτής), Σεξουαλική αγωγή ή οικογενειακή αγωγή;

• Για το "δικαίωμα της γυναίκας στην άμβλωση":

 Συγκεντρωτικά εδώ: Η ΝΙΚΗ για το πρόβλημα των αμβλώσεων   

• Για το μετανθρωπισμό και την τεχνητή νοημοσύνη:

Δημήτριος Χιωτακάκος: Υπερανθρωπισμός και Μετανθρωπισμός 

«Μετανθρωπισμός – Ἀπειλή γιά τόν ἄνθρωπο» (ημερίδα της Εστίας Πατερικών Μελετών): Συμμετείχαν (ως πρόσωπα) ο αντιπρόεδρος της ΝΙΚΗΣ Γ. Ρούντας ("Μετανθρωπισμός καί δημόσια πολιτική στήν Ἑλλάδα - Εὐρώπη 2030") και τα στελέχη της ΝΙΚΗΣ Δημ. Χιωτακάκος ("Μετανθρωπισμός καὶ Τεχνητή Νοημοσύνη, Ἡ τελευταῖα πράξη τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου") και Αθαν. Τσουγανάτος (συντονιστής της ημερίδας), και οι τρεις μέλη της Ομαιχμίας & υποψήφιοι βουλευτές:

Θ. Ρηγινιώτης, Άνθρωπος, «Μετάνθρωπος» και Θεάνθρωπος

• Για την πανδημία, τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς και τους διωκόμενους υγειονομικούς:

Αναλυτική παρουσίαση των σχετικών άρθρων και τοποθετήσεων της ΝΙΚΗΣ έγινε στην παρακάτω ανάρτηση:

Ο Δ. Νατσιός και η ΝΙΚΗ δεν υποστήριξαν τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς;

Παραλείπαμε εκεί το παρακάτω, που αναφέρεται στο κλείσιμο των ναών:

Ποινική καταδίκη της Θείας Λειτουργίας 

 

Αλλά δεν είχαμε υπόψιν και το εξής (Μάιος 2021):

 

Δημ. Νατσιός: "Πάνω από το πτώμα μας θα εμβολιάσουν τα παιδιά μας στα σχολεία"

• Για την πανθρησκεία:

Χριστιανισμὸς καὶ Γιόγκα, Βελονισμός, Ὁμοιοπαθητική, Reiki καὶ ἄλλες ἐναλλακτικὲς μέθοδοι θεραπείας (Ηλίας Θεοχαράκης, υποψήφιος βουλευτής της ΝΙΚΗΣ)

 

Ασυμβίβαστη η ιδιότητα του μασόνου με την ιδιότητα του μέλους της ΝΙΚΗΣ

 

Ο Δημήτρης Νατσιός για μασονία, ΝΑΤΟ, Κωνσταντινούπολη

Στη συνέντευξη του Δ. Νατσιού στον δημοσιογράφο Ν. Κυριακάκη, που δημοσιεύεται εδώ, από το 14΄:10΄΄ γίνεται εκτενής αναφορά στον Οικουμενισμό, ο οποίος καταδικάζεται ρητά ως παναίρεση.

   

Εκτός των παραπάνω, στην ιστοσελίδα της ΝΙΚΗΣ θα βρούμε τοποθετήσεις και άρθρα για πλήθος φλέγοντα ζητήματα, από την έλλειψη φαρμάκων μέχρι το σκάνδαλο των Funds και των πλειστηριασμών, και φυσικά για τον κίνδυνο συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με την Τουρκία κλπ κλπ.

Πλέον, αγαπητοί μπλογκοναύτες, δεν τα βάζουμε μόνο με το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο, την "κομματοκρατία", όπως το χαρακτηρίζει η ΝΙΚΗ, αλλά με την ίδια τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, το διεθνές κατεστημένο, που ο αγώνας εναντίον του δεν είναι "προς αίμα και σάρκα", αλλά "προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας" (Εφεσίους 6, 12) και ξεφεύγει κατά πολύ τις ανθρώπινες δυνατότητες και τα ανθρώπινα μέτρα. Όμως η ΝΙΚΗ ήδη έχει αναλάβει αυτόν τον αγώνα. Όχι με αλαζονεία, αλλά με ταπεινότητα και φόβο Θεού.

Σε αυτόν τον αγώνα μας περιμένει.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Κυριακή των Μυροφόρων: ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ

 

π. Δημητρίου Μπόκου

Οι άρχοντες του Ισραήλ Ιωσήφ και Νικόδημος, πιστοί μαθητές του Χριστού, αλλά κρυφοί, «διά τον φόβον των Ιουδαίων», πραγματοποίησαν το αδιανόητο. Τη στιγμή που οι φανεροί μαθητές, πλην του Ιωάννη, ουσιαστικά αρνήθηκαν τον δάσκαλό τους και κρύφτηκαν καταπτοημένοι, οι κρυφοί μαθητές πήραν το θάρρος να δράσουν φανερά και με τόλμη. Ο Ιωσήφ ζήτησε από τον Πιλάτο την άδεια να ενταφιάσει τον Χριστό, πράγμα που έπραξε, συνεπικουρούμενος από τον Νικόδημο και τις Μυροφόρες, στις οποίες πρωτοστατούσε η Παναγία (Κυριακή των Μυροφόρων).

Η ταφή του Ιησού έγινε σύμφωνα με τον τρόπο που τότε συνηθιζόταν, «καθώς έθος εστί τοις Ιουδαίοις ενταφιάζειν». Ο Ιωσήφ έλαβε το σώμα του Χριστού και το τύλιξε σε σινδόνα καθαρή, αμεταχείριστη. Ο Νικόδημος έφερε το πολυτιμότερο άρωμα, «μίγμα σμύρνης και αλόης» και σε μεγάλη ποσότητα, «ως λίτρας εκατόν», πάνω από τριάντα δύο κιλά. Και τέλος εναπέθεσαν το πάνσεπτο σώμα σε καινούργιο μνημείο, λαξευμένο σε βράχο, όπου δεν είχε ταφεί προηγουμένως κανένας. «Εν ω ουδέπω ουδείς ετέθη» (Ιω. 19, 39-41. Ματθ. 27, 59).

Οι ιεροί ευαγγελιστές σημειώνουν λεπτομέρειες, που όμως είναι άκρως σημαντικές. Θυμίζουν τον κανόνα που ίσχυε από πολύ παλιά, διατυπωμένος ξεκάθαρα στον νόμο που έδωσε ο Θεός στο Σινά: Οτιδήποτε προσφέρεται στον Θεό, ό,τι τον προσεγγίζει, πρέπει να είναι εξαιρετικά καθαρό. Από πρώτο χέρι. Αμεταχείριστο. Πολύτιμο. Ποτέ κοινό, ακάθαρτο, πρόχειρο, μεταχειρισμένο. Και ό,τι έχει αφιερωθεί στον Θεό και έχει καθαγιαστεί, δεν μπορεί να τεθεί ποτέ ξανά σε κοινή χρήση. Σκεύος που χρησιμοποιήθηκε έστω και μία φορά στη θεία λατρεία, δεν μπορεί να ξαναγίνει κοινό, να τρώμε ή να πίνουμε με αυτό. Και κατά τη συμβολική είσοδό του στα Ιεροσόλυμα ο Χριστός ως βασιλεύς, «προ του πάθους μικρόν», δεν ανέβηκε σε οποιοδήποτε ζώο, αλλά βρήκε «ονάριον», ένα πουλάρι, «πώλον όνου», πάνω στον οποίο «ουδείς ανθρώπων εκάθισε» (Λουκ. 19, 30. Μάρκ. 11, 2).

Ο Θεός λοιπόν είχε δώσει ρητές οδηγίες στον Μωυσή να φτιάξει με ιδιαίτερα υλικά και με ιδιαίτερο τρόπο τη Σκηνή του Μαρτυρίου (τον πρώτο κινητό ναό των Εβραίων) και όλα τα ιερά της σκεύη και καλύμματα. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να προσφέρουν για τον σκοπό αυτό, με δική τους θέληση, «τας απαρχάς Κυρίω», τα πολυτιμότερα και καθαρότερα πράγματα που είχαν. «Χρυσίον, αργύριον, χαλκόν, υάκινθον (βαθύ γαλάζιο ύφασμα), πορφύραν», ύφασμα κόκκινο βαθύ και κόκκινο ανοιχτό, βαμμένο και γνεσμένο δύο φορές και «βύσσον», το εξαίρετο λευκότατο λινό ύφασμα, που ήταν περιζήτητο. 

Επίσης δέρματα κριών βαμμένα κόκκινα και «δέρματα υακίνθινα» (βαμμένα μπλε), ξύλα άσηπτα και πολύτιμους λίθους. Η επτάφωτη λυχνία έπρεπε να καίει με το καθαρότερο ελαιόλαδο, χωρίς κατακάθι, φτιαγμένο στο γουδί και όχι στο ελαιοτριβείο. «Έλαιον εξ ελαιών άτρυγον καθαρόν κεκομμένον». Το έλαιο του χρίσματος και το θυμίαμα θα γίνονταν με σύνθεση ειδικών υλικών, η δε χρήση τους εκτός λατρείας απαγορευόταν διά θανάτου, διότι ήταν «αγίασμα Κυρίω», αφιερωμένα αποκλειστικά στον Θεό. Τα ζώα των θυσιών και ιδιαιτέρως ο αμνός του Πάσχα έπρεπε να είναι άμωμα, χωρίς ελάττωμα, τέλεια, αρτιμελή (Εξ. κεφ. 25-35).

Συνεπώς:

Αν όσα αναφέρονται στον Κύριο (η πρώτη Σκηνή, οι παλαιές προσφορές, η σινδόνα, ο πανάγιος τάφος κ. λ. π.), έπρεπε να είναι αμεταχείριστα και καθαρά, άραγε πόσο καθαρός πρέπει να είναι ο άνθρωπος, ο αληθινός ναός του Θεού, για να δέχεται μέσα του Σώμα και Αίμα Χριστού;

Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά! Καλή εβδομάδα! 

Συμπλήρωμα

Η Κυριακή των Μυροφόρων και η γιορτή της Γυναίκας (αφιέρωμα) [από εκεί η εικ.]

Οι Μυροφόρες γυναίκες ως μάρτυρες της Αναστάσεως! 

Το «κράτος – σκαντζόχοιρος»

Goodnet.gr

Το πιο γελοίο θέαμα στη χώρα μας αυτή την περίοδο: βουλευτές, πρώην υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, αλλά και κυβερνητικά στελέχη, άνθρωποι που οι ίδιοι ή τα κόμματα, στα οποία ανήκουν, έσπρωξαν την Ελλάδα στην καταστροφή και τον ελληνικό λαό στην ανασφάλεια, τον εξευτελισμό και την εξουθένωση,  τώρα (εν όψει και εκλογών) κάνουν δηλώσεις και ζητούν πολιτικές ευθύνες από τους αντιπάλους τους ή… συμβουλεύουν τους διάφορους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς πώς να βγουν από την κρίση, στην οποία οι ίδιοι τους έβαλαν!

Το θέαμα θα ήταν κωμικό, αν δεν ήταν τραγικό και δεν κόστιζε ακριβά για τη ζωή όλων μας και για την ελευθερία της πατρίδας μας.

Κάθε Έλληνας και γενικά κάθε κάτοικος αυτού του τόπου βιώνει στο «πετσί του» τη θλιβερή κατάσταση της χώρας μας. Κάθε άντρας, κάθε γυναίκα, κάθε μικρός ή έφηβος μαθητής, κάθε αγρότης ή κτηνοτρόφος, κάθε επιχειρηματίας, επιστήμονας, εργαζόμενος σε οποιαδήποτε θέση, κάθε άνεργος ή υποαπασχολούμενος και μελλοντικός άνεργος, κάθε συνταξιούχος, κάθε παππούς και γιαγιά, έχει κάποιο παράπονο να πει για τον τομέα που τον αφορά.

Σε ποιον τομέα ζεις και εργάζεσαι; Άσχετα ποιος είναι ο τομέας σου, ένα είναι το σίγουρο: έχει βασικά προβλήματα και το Κράτος δεν έχει κάνει τίποτα για να την επίλυσή τους. Σε πάρα πολλές μάλιστα περιπτώσεις το ίδιο το Κράτος είναι η αιτία των προβλημάτων μας, λες και εκείνοι που παριστάνουν την κυβέρνηση αυτής της χώρας (ή οι προηγούμενοι, που την παρίσταναν στο παρελθόν), δεν έχουν άλλη μέριμνα από το να κάνουν τη ζωή μας δύσκολη, ν’ αφήνουν τον πλούτο της χώρας μας να μαραίνεται ή να τον προσφέρουν σε ξένους και να προσπαθούν με ημίμετρα να γιατρέψουν τις βαθιές πληγές της κοινωνίας, που διαρκώς χειροτερεύουν και κακοφορμίζουν.

«Ζούμε σε ένα “κράτος – σκαντζόχοιρο”», έχει γράψει κατ’ επανάληψιν ο δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός, (ιδρυτικός πρόεδρος της «Νίκης» και πολυγραφότατος εδώ και χρόνια για ουσιώδη θέματα σχετικά με την Παιδεία, τη νεολαία και την κοινωνία μας): γύρω γύρω είναι γεμάτο αγκάθια και, απ’ όπου και να το αγγίξεις, πληγώνεσαι.

«Τα δύο τρίτα των πολιτικών είναι διεφθαρμένοι» λέει το σπουργίτι, η Κλημεντίνη, σε ένα τεύχος από τον Ισοβίτη του Αρκά. Ο Ισοβίτης απορεί και το ρωτάει: «Και το άλλο ένα τρίτο;». Και η απάντηση: «Κι αυτοί διεφθαρμένοι είναι, αλλά τουλάχιστον είναι λιγότεροι»!

Ποια είναι η ευθύνη του καθενός μας και συνολικά του ελληνικού λαού γι’ αυτή την απελπιστική κατάσταση;

Αναμφίβολα είναι μεγάλη. Φέρουμε πολύ μεγάλη ευθύνη για τις κυβερνήσεις που ψηφίζουμε, όπως και για αμέτρητες μικρές και μεγάλες απάτες, που διαπράττει σε κάθε ευκαιρία μια μερίδα ανθρώπων του λαού μας. Απάτες σε βάρος του Κράτους, αλλά και σε βάρος των εργαζομένων τους και των πελατών τους (ίσως και των εργοδοτών τους).

Ως προς το Κράτος, μπορεί κανείς να υποστηρίξει (αν και θα ήταν λάθος) ότι το ίδιο το Κράτος – σκαντζόχοιρος, με τη ληστρική υπερφορολόγηση και την αδιανόητη γραφειοκρατία, εξωθεί τον πολίτη να το εξαπατήσει, διότι, αν είναι σε όλα τυπικός και συνεπής, κινδυνεύει να μείνει η οικογένειά του χωρίς ψωμί. Όμως ως προς τον εργαζόμενο ή τον εργοδότη και τον πελάτη (δηλ. τον πλησίον μας, τον συνάνθρωπό μας, που είναι ομοιοπαθής με εμάς), είναι ανήθικο και αδικαιολόγητο να μην είμαστε εντάξει.

Τι θα κάνουμε όμως με το Κράτος, που μας κάνει να το μισούμε και να θέλουμε να το εξαπατήσουμε πριν μας εξοντώσει εκείνο;

Η απάντηση είναι μία: ας το αλλάξουμε.

Θέλουμε; Επιθυμούμε ένα κράτος όπου όλοι θα εργαζόμαστε και για το δικό μας συμφέρον και για το καλό της οικογένειάς μας και για το καλό της πατρίδας; Ένα έντιμο κράτος, με έντιμους πολιτικούς και έντιμους πολίτες, όπου όποιος δεν είναι έντιμος θα υφίσταται τις συνέπειες;

Αν ναι, στραφείτε προς τα εδώ, αδελφοί. Γι’ αυτό σηκωθήκαμε από τις καρέκλες μας και κάναμε το μεγάλο βήμα να εκτεθούμε σε έναν πολιτικό αγώνα χωρίς κανένα δικό μας προσωπικό συμφέρον, συσπειρωμένοι σε μια εντελώς καινούργια πολιτική παράταξη, το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα «Νίκη».

Ποιο είναι το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας, με ρώτησε προ ημερών σε ραδιοφωνική εκπομπή φίλος δημοσιογράφος. Απάντησα ότι το σοβαρότερο πρόβλημα είναι η απουσία έντιμων κυβερνήσεων. Κυβερνήσεων με υπουργούς και βουλευτές (και άλλα στελέχη), που θα ενδιαφέρονται για το συμφέρον της κοινωνίας και της πατρίδας και όχι για το δικό τους προσωπικό ή οικογενειακό συμφέρον ή για το συμφέρον της «κλίκας» τους.

Και αυτή είναι η πρώτη διαβεβαίωση που δίνουμε: ότι κατεβαίνουμε για να βοηθήσουμε την πατρίδα και την κοινωνία και δεν θα πλουτίσουμε από την πολιτική, ούτε θα εμπαίξουμε ή θα ξεγελάσουμε τον ελληνικό λαό με μισόλογα, κρυφές συμφωνίες και «κωλοτούμπες» (μια και μπήκε τώρα κι αυτός ο όρος στην πολιτική μας γλώσσα).

Αν πούμε με δύο μόνο λέξεις το όραμά μας για τη χώρα, ποιες θα είναι αυτές οι λέξεις; με ρώτησε επίσης εκλεκτός φίλος και συγχωριανός μου. Απάντησα: «Οι λέξεις: ελεύθερη Ελλάδα».

Τα υπόλοιπα, οι προτάσεις της ΝΙΚΗΣ για κάθε τομέα, είναι δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα https://nikh.gr/ και ορισμένα από αυτά σε διάφορα δημοσιεύματα στα τοπικά ΜΜΕ. Προσκαλείται να τα μελετήσει ο καθένας μας.

Κλείνω παραθέτοντας λόγια του Δημήτρη Νατσιού, από ομιλία του στη Θεσσαλονίκη στις 26 Ιουνίου 2022:

«Να πηγαίνουμε στις κάλπες και να φεύγουμε, αγαπητοί μου, με ελπίδα και όχι με απόγνωση. Να μην έχουμε την αίσθηση, φεύγοντας από τα εκλογικά κέντρα, όπου ψηφίζουμε, ότι γινόμαστε συνένοχοι στην καταστροφή της πατρίδας, υποκύπτοντας σε κάποια ψευτοδιλήμματα: να ψηφίσουμε τους μεν, να μην έρθουν οι δε. Ίδιοι είναι, ένα νόμισμα με δύο όψεις, και ο ένας και ο άλλος. Να μη φεύγουμε από τις κάλπες και έχουμε την αίσθηση την πικρή ότι διαπράττουμε αμαρτία…

Μην ξεχνάμε ότι το 45% των Ελλήνων δεν πηγαίνει να ψηφίσει, προφανώς διότι πιάνει τη μύτη του από τις αναθυμιάσεις που αναδίδει το σάπιο καθεστώς που έχει επιπέσει πάνω στην πατρίδα μας… Να ξετρυπώσουμε την υγεία που έχει ο ελληνικός λαός. Υπάρχει υγεία. Αλλά, επειδή έχει ταυτίσει την πολιτική με τον υπόνομο, γι’ αυτό δε θέλει ν’ ασχοληθεί. Και δικαίως – αν μπεις σε υπόνομο, βγαίνεις με βρομιές και δυσωδίες. Αν μπεις σε αρωματοπωλείο, βγαίνεις με αρώματα».

Θα τα ξαναπούμε.

Αποφασισμένος να ελπίζω για το μέλλον,

Θεόδωρος Ρηγινιώτης

υποψήφιος βουλευτής Ρεθύμνου της ΝΙΚΗΣ

Ν. Παπαδόπουλος: «Η ΝΙΚΗ θα γίνει η φωνή της μεγάλης σιωπηλής πλειοψηφίας των Ελλήνων»

Politic.gr

Ονομάζομαι Νικόλαος Παπαδόπουλος και είμαι Ιατρός Δρ. Καρδιοχειρουργικής Α.Π.Θ. Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1971. Είμαι έγγαμος και πολύτεκνος πατέρας έξι παιδιών. Υπηρέτησα την καρδιοχειρουργική, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα, με ζήλο και με πολύ αγάπη. Όταν όμως χρειάστηκε, έδωσα έμπρακτα τον αγώνα μου απέναντι στην ανήθικη επιβολή της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών. Υποβάλλοντας τον εαυτό μου και την οικογένεια μου στην πολύμηνη δοκιμασία της αναστολής εργασίας που επιβλήθηκε από την σαθρή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Το κακό θριαμβεύει μόνον όσο το καλό μένει άπραγο. Η «ΝΙΚΗ» αναδεικνύει όλη την κρυμμένη ομορφιά της καρδιάς των Ελλήνων.

Η «ΝΙΚΗ» θα γίνει η φωνή της μεγάλης σιωπηλής πλειοψηφίας των Ελλήνων.

«Εμπρός για την ΝΙΚΗ του Ελληνισμού και της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας».

Γιατί ΝΙΚΗ

Από τα τιμημένα χώματα της Μακεδονίας δηλώνουμε το «παρών» στην ευγενική αυτή προσπάθεια για τη ΝΙΚΗ του Ελληνισμού και της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας. Δηλώνουμε «παρών» γιατί έχουμε κουραστεί να μας αποδίδονται ευθύνες οι οποίες δεν μας αναλογούν.

Όλα αυτά τα χρόνια πάντα ο Έλληνας πολίτης είχε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης … για τις παραλείψεις και τα λάθη των κυβερνώντων! Το πρόβλημα δεν είναι μόνον ο βουλευτής, ο ευρωβουλευτής ή κομματικό στέλεχος.

Το πρόβλημα είναι η διεφθαρμένη κομματοκρατία που έχει σαπίσει όλους τους κρατικούς αρμούς που όζουv παλαιοκομματισμό.

Η πατρίδα µας περνά τις χειρότερες συµπληγάδες στη νεότερη ιστορία της. Πληγωµένη, ταπεινωµένη, µε ναρκωµένη συνείδηση και χωρίς πυξίδα για το µέλλον της, οδηγείται προς την πνευµατική, βιολογική και εδαφική της αυτοκαταστροφή. Υπαίτιοι είναι όλοι οι υπηρέτες της «δεξιάς» κι «αριστερής» κοµµατοκρατίας, που από κοινού νοµοθέτησαν την καταστροφή της πατρίδας µας, καταπατώντας τα δίκαια του ελληνικού Λαού και παραβιάζοντας το Σύνταγµα στο οποίο ορκίστηκαν.

Δεν ρωτηθήκαµε ποτέ για τα µνηµόνια, τη λαθροµετανάστευση, την προδοσία της Μακεδονίας, τον διασυρµό της οικογένειας, την εγκληµατικότητα, την καταπάτηση προσωπικών ελευθεριών, την άδικη υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, την αρπαγή της πρώτης κατοικίας, την ατιµωρησία των πολιτικών, τον εξευτελισµό πίστης και παιδείας, την εξώθηση των παιδιών µας στο εξωτερικό. Ούτε θα ερωτηθούµε για την επικείµενη προδοσία σε Αιγαίο και Θράκη, που ετοιµάζεται µε συγκυβέρνηση πολλών σuστηµικών κοµµάτων.

Στις εκλογές που έρχονται, είναι µεγάλη η ευθύνη όλων µας. Η αποχή δεν είναι πράξη αντίστασης, είναι πράξη συνενοχής – κι αν ακόµη το 99% δήλωνε αποχή, το κοινοβούλιο θα σχηµατιζόταν από το υπόλοιπο 1 %. Η αποχή σβήνει τη φωνή µας, αφήνοντας άλλους να αποφασίζουν για εµάς ανενόχλητα.

Η ΝIΚΗ είναι η αξιόπιστη πολιτική πρόταση που διαθέτει τη θέληση να ξαναφέρει την ελπίδα στη ζωή κάθε απογοητευµένου Έλληνα. Τέσσερις σπουδαίοι λόγοι κάνουν τη ΝIΚΗ πραγµατικά ξεχωριστή:

1. Προέρχεται πραγµατικά από τον Λαό. Δεν δέχεται ως µέλη πρώην βουλευτές ή κυβερνητικούς οποιασδήποτε απόχρωσης.
2. Διαθέτει συλλογική ηγεσία, απαλλαγµένη από αρχηγοµανίες και φατρίες.
3. Έχει ξεκάθαρο αντικειµενικό σκοπό την οριστική κατάργηση της κοµµατοκρατίας, εποµένως δεν δέχεται συνεργασίες µε κανένα πολιτικό σχήµα της αµαρτωλής µεταπολίτευσης, ούτε αρκείται στο «να µπούµε στη Βουλή».
4. Βασίζεται σε ξεκάθαρες αξίες Ρωµηοσύνης, χωρίς «δεξιές» κι «αριστερές» παρωπίδες ή γενικόλογους «πατριωτισµούς» αµφίβολων ηθικών αξιών.

Ν. Παπαδόπουλος / Facebook

Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα NIKH

 

Δημήτρης Νατσιός, ιδρυτικός πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ (αρθρογραφία)

Έχουμε ένα πολιτισμό που θεωρεί το παιδί ως ενόχληση  

ΝΙΚΗ - Δημήτρης Νατσιός: Αναστάσιμο μήνυμα 2023

Περί ΝΙΚΗΣ:

Στο Ρωμαίικο

Στον Αμφοτεροδέξιο

Στο ιστολόγιο του Κώστα Παναγόπουλου:

• Νατσιός

• ΝΙΚΗ

Στο Τι και πώς

Στην Περίβλεπτο: ΝΙΚΗ, Νατσιός

Εκεί και: Δημήτρης Νατσιός: Γιατί πολυτιμότερο πράγμα από την Ορθοδοξία δεν υπάρχει στον κόσμο…

Στο Έκτακτο Παράρτημα & τους Ρωμιούς της Πόλης (ενδεικτικά)

 

Το Πάσχα είναι ο Χριστός

 Το μεγαλείο του Χριστού έγκειται στην άκρα Ταπείνωσή Του

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

ΟΟΔΕ

Δημοσιεύθηκε στο Ενοριακό Έντυπο του Αγ. Νικολάου Πευκακίων «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αριθμ. Τεύχους 45  ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2006.

 "Ου θέλω δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, ότι οι πατέρες ημών πάντες υπό την νεφέλην ήσαν, και πάντες δια της θαλάσσης διήλθον, 2 και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσαντο εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση, 3 και πάντες το αυτό βρώμα πνευματικόν έφαγον, 4 και πάντες το αυτό πόμα πνευματικόν έπιον· έπινον γαρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας, η δε πέτρα ην ο Χριστός. " (Α΄ Κορ. 10/ι: 1-4). "αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν;" (Ρωμαίους 6/ς: 3).

Συνηθίσαμε να μεταφράζουμε απλώς τη λέξη «Πάσχα» από την Εβραϊκή γλώσσα στην Ελληνική, που σημαίνει «Διάβαση», χωρίς να επιμένουμε στην ερμηνεία του νοήματος που κρύβεται πίσω απ’ αυτή τη λέξη και γι’ αυτό δεν συνειδητοποιούμε το βαθύτερο νόημά της, αφού, τελικά, δεν την ταυτίζουμε με ένα Πρόσωπο. Το Πρόσωπο του Χριστού.

Ο άγιος Απόστολος Παύλος με την κατηγορηματική του διατύπωση «Και γαρ το Πάσχα ημών υπέρ ημών ετύθη Χριστός» (1 Κορ. 5, 7), δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο να απομακρυνθούμε από το Πρόσωπο του Χριστού, γιατί το Πρόσωπο Αυτό είναι το Κλειδί των Μυστηρίων της ανθρωπίνης φύσεως. Με άλλα λόγια, «η ζωή (ημών) κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ» (Κολ. 3,3) και γι’ αυτό, χωρίς τον Χριστό, κανείς άνθρωπος δεν θα μπορέση ποτέ να γνωρίση βαθειά την ύπαρξή του, να ξεκλειδώση τα στενάχωρα σπλάγχνα του, να αξιοποιήση τον εαυτό του και να αποκτήση την πολυπόθητη ειρήνη και τη χαρά.

Το Πρόσωπο του Χριστού πολέμησε απ’ αρχής ο Διάβολος με τις διάφορες αιρέσεις, που έχουν όλες κέντρο και σκοπό να αλλοιώσουν και να νοθεύσουν τον Αληθινό Χριστό και να τον διδάξουν στους ανθρώπους αλλοιωμένον, κάλπικον, πραγματικόν «Ψευδόχριστον». Γι’ αυτό, η αγία μας Εκκλησία παρουσιάζει συνεχώς στους πιστούς το Αληθινό Πρόσωπο του Χριστού γιατί πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι το Πρόσωπο του Χριστού είναι και το πρόσωπο της ανθρωπίνης φύσεως και όχι, όπως πολλοί νομίζουν, το πρόσωπο του καθενός μας.

Η ανθρώπινη φύση μας δεν είναι απρόσωπη, ώστε να δικαιολογήται ο καθένας μας να την λειτουργή με το τάχα δικό του πρόσωπο, με τον δικό του αυθαίρετο τρόπο. Μια τέτοια ανθρώπινη φύση θα ήταν κατάρα, χωρίς καμμιά προοπτική σχέσεως και επικοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους, χωρίς προοπτική ενότητος και αγάπης, αφού με την αυθαιρεσία τους ποτέ δεν θα μπορούσαν να συμπέσουν και να συμπλεύσουν τόσες -όσες η ανθρωπότητα- ανθρώπινες υπάρξεις.

Η ανθρώπινη φύση δεν έχει ανθρώπινο πρόσωπο για να μην υποτιμηθή. Γιατί υποτίμησή της θα ήταν το να υποστασιάζεται σε κάθε ανθρώπινη ατομικότητα= μικρότητα. Η ανθρώπινη φύση έχει Πρόσωπο, το Πρόσωπο του Θεού Λόγου, ώστε να ανυψωθή και να αξιοποιηθή στο έπακρον αλλά και για να διατηρηθή αιωνίως, εφ’ όσον ο Θεός Λόγος, που είναι το Πρόσωπό της, δεν είναι θνητός αλλά ως φύσει Θεός έχει «αθανασίαν, φώς οικών απρόσιτον» (1 Τιμ 6,16).

Φαίνεται πως δεν έχουμε δώσει όση θα έπρεπε σημασία στην διατύπωση της Αγίας Γραφής ότι ο άνθρωπος πλάσθηκε «κατ’ εικόνα Θεού» και όχι ως Εικόνα Θεού, γι’ αυτό και κάνουμε συνεχώς λόγο για το ανθρώπινο πρόσωπο σαν να είναι κάτι το αυθύπαρκτο, ανεξάρτητο και με δικαιώματα αυθαιρεσίας και διακινδυνεύσεως. Συγχέουμε το αυτεξούσιο, που μας έδωσε ο Θεός, με το πρόσωπο, όμως κάνουμε μεγάλο λάθος.

Εμείς οι άνθρωποι πλασθήκαμε «κατ’ εικόνα Θεού» κατ’ εικόνα του Χριστού, «ός εστιν Εικών Θεού» (2 Κορ. 4,4). Ο Χριστός είναι η Εικόνα του Θεού. Εμείς οι άνθρωποι, πλασθήκαμε εικόνα της Εικόνος, δηλαδή, «κατ’ εικόνα» «του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος, της ελπίδος ημών· «ός εστιν Εικών της (του Πατρός) αγαθότητος, σφραγίς ισότυπος, εν εαυτώ δεικνύς τον Πατέρα» (Μ. Βασίλειος).

Για να μιλήσουμε απλά, τελικά δεν υπάρχει ανθρώπινο πρόσωπο που εκ φύσεως μας ανήκει, αλλά το Πρόσωπο του Θεού Λόγου ως Πρόσωπο-Υπόσταση της ανθρωπίνης φύσεως δίδει «κατά χάριν» πρόσωπο σε εκείνους που προσπαθούν να μένουν ενωμένοι μαζί Του δια των Μυστηρίων της Εκκλησίας και της θελήσεώς τους να ενεργούν την ανθρώπινη φύση τους, όπως την ενήργησε ο Χριστός κατά την επίγεια ζωή Του. Μόνο αυτούς ο Θεός αναγνωρίζει, αυτοί μόνο έχουν “πρόσωπο”, οι άλλοι μακρυά από τον Χριστό γίνονται απρόσωποι, αγνώριστοι και γι’ αυτό ο Θεός τους λέει: «ουκ οίδα υμάς». 

* * *

 Άν επιχειρήσουμε να συναναστραφούμε νοερά τον Χριστό και να συζήσουμε με Αυτόν, θα διαπιστώσουμε μέσα από τα ιερά κείμενα, που μας εξασφαλίζουν αυτή τη δυνατότητα, ότι ο Χριστός δεν ήλθε στη γη για να παγιδευθή στους περιορισμούς της πεπτωκυίας φύσεώς μας και να παρασυρθή στην ανθρώπινη περιπέτεια της διακινδυνεύσεως κάνοντας κατορθώματα ως άνθρωπος, όπως τον λανσάρουν κάποιοι σύγχρονοι θεολόγοι για να δικαιολογήσουν τη ροπή τους στον “τυχοδιωκτισμό”, οδηγώντας τους ανθρώπους σε μια ατέρμονη και επικίνδυνη περιπέτεια. «Ο Χριστός δεν ήλθε στη γη για να αγωνισθή, ούτε για να δοκιμάση τις δυνάμεις Του και να αναδειχθή τροπαιοφόρος και νικητής. Ήλθε επι της γης αναδεδειγμένος νικητής για να μας σώση. Όχι για να διακινδυνεύση αγωνιζόμενος κατά της αμαρτίας και της φθοράς της ανθρωπίνης φύσεώς Του»1.

Ο Χριστός, όπως ομολογεί η Εκκλησία μας, από τη στιγμή της συλλήψεώς Του στην κοιλία της Θεοτόκου ένωσε στο Θείο Του Πρόσωπο την ανθρώπινη φύση και έτσι η ανθρώπινη φύση του Χριστού «εξ άκρας συλλήψεως» εθεώθη. Δεν γεννήθηκε πρώτα ως απλός και κοινός άνθρωπος και κατόπιν ενώθηκε με την ανθρωπίνη φύση Του ο Θεός, όπως πιστεύουν οι αιρετικοί, αρνούμενοι να ονομάσουν την Παναγία μας Θεοτόκον, αποκαλώντας την μόνο «Χριστοτόκον», αλλά ήλθε επι της γης Θεάνθρωπος, με ενωμένες στο Θείο Πρόσωπό Του και την Θεία και την ανθρώπινη φύση, οι οποίες μετέδιδαν τα ιδιώματά τους η μία φύση στην άλλη.

Ως Θεάνθρωπος ο Χριστός, με θεωμένη την ανθρωπίνη φύση Του, δεν υπέκειτο αναγκαστικα στα «αδιάβλητα ανθρώπινα πάθη» (=ακατηγόρητα πάθη, τα οποία αυτά καθ’ εαυτά δεν είναι αμαρτία αλλά τεκμήρια ελλείψεις θεώσεως και συνεπώς ήσαν προ Χριστού εμπόδια για τη σωτηρία και την Ανάστασή μας από τον θάνατο), στα οποία υποκείμεθα εμείς οι άνθρωποι λόγω της πτώσεώς μας από τον Παράδεισο. Δηλαδή δεν υπέκειτο αναγκαστικά ο Χριστός στην πείνα, στη δίψα, στην κόπωση, στην αιμάτωση, στον θάνατο. Όμως, παρ’ ότι δεν υπέκειτο σ’ αυτά αναγκαστικά και υποχρεωτικά, τα ενήργησε κατά την επίγεια ζωή Του  όποτε και όσο ήθελε, για να προσλάβη επάνω Του το επιτίμιό μας και έτσι, ενώ μέχρι τότε, όποιος άνθρωπος υπέκειτο στα «αδιάβλητα πάθη» οδηγείτο σταδιακά στον θάνατο, από τον οποίον δεν υπήρχε επιστροφή και ανάσταση, με το να ενεργήση εκουσίως τα αδιάβλητα πάθη μας ο Χριστός και δια της ενεργείας αυτών να φθάση μέχρι τον θάνατο, άνοιξε για όλο το ανθρώπινο γένος ο δρόμος της αναστάσεως αφού δεν ήταν δυνατόν να κρατηθή «υπό του θανάτου ο Αρχηγός της Ζωής»!

Συνεπώς, το μεγαλείο του Χριστού δεν έγκειται στο ότι νίκησε την αμαρτία, όπως ισχυρίζονται πολλοί, υποβιβάζοντας τον Χριστό στο επίπεδο του «υπό παθών ενοχλουμένου ανθρώπου>, που με την ηθική του νίκησε την αμαρτία, αποπροσανατολίζοντας έτσι τους ανθρώπους από τον Αληθινό Χριστό, διότι ο Χριστός και Αναμάρτητος ήλθε επι της γης και ως Ενωμένος κατά την ανθρωπίνη φύση Του, με το Θείο Του Πρόσωπο ήταν αμετακίνητος προς την αμαρτία.

Το μεγαλείο του Χριστού έγκειται στην άκρα Ταπείνωσή Του να κενωθή όχι μόνο από την Δόξα Του, με το να γεννηθή ως άνθρωπος, αλλά και με το να κενωθή από τις ιδιότητες της αναμάρτητης ανθρωπίνης φύσεώς Του και να ενεργήση τα αδιάβλητα πάθη μας.

Το μεγαλείο του Χριστού έγκειται στην άφατη αγάπη Του για μας, στον πόθο Του για τη σωτηρία και Ανάστασή μας. Ότι για χάρη  μας και μόνο για χάρη μας, χωρίς να έχη καμμιά ανάγκη, έκανε για μας τα πάντα. Γεύθηκε εκουσίως την πείνα μας, τη δίψα μας, την κούρασή μας, τους πόνους μας, μάτωσε και τελικά γεύθηκε τον θάνατο για να μας «οδοποιήση την ζωήν», για να κατασκευάση δρόμο στην καρδιά του θανάτου, που να οδηγεί στην Ανάσταση και στην Αιώνια Ζωή. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας συνεχώς τονίζει ότι το Πάθος του Χριστού είναι εκούσιον.

Αυτή είναι η Διάβαση, που λέγεται Πάσχα. Αυτή είναι η Διάβαση «εκ του θανάτου εις την Ζωήν». Αυτή η Διάβαση είναι ο Χριστός, γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας παραγγέλλει «ίνα επακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν Αυτού». Μόνο πατώντας στα χνάρια του Χριστού, μόνο πίσω από τον Χριστό, πίσω Του επακριβώς, όπως με λεπτομέρειες μας καθοδηγεί η Εκκλησία μας, θα απαλλαγούμε από τον φόβο του Θανάτου και θα νοιώσουμε την αληθινή χαρά, που τεντώνει το συρρικνωμένο από την κατάθλιψη στέρνο του σώματος αλλά και της ψυχής μας.

Βαδίζοντας πίσω από τον Χριστό, δηλαδή ζώντας τη Ζωή Του, δεν υπάρχει τίποτα και κανείς να μας φοβίζη, αφού θάνατος πια δεν υπάρχει, «θάνατος ουκέτι κυριεύει».

Να, γιατί το Πάσχα είναι ο Χριστός. Να, γιατί χωρίς να συζήσουμε με τον Χριστό, χωρίς να ζήσουμε τα αδιάβλητα πάθη μας, την πείνα μας, τη δίψα μας, την κούρασή μας, τις πληγές μας, τους πόνους μας και τον θάνατό μας με τον νου και την ψυχή μας προσηλωμένα στον Χριστό, με την καρδιά μας στον Χριστό, δεν θα βρούμε ποτέ, μα ποτέ, ανάπαυση!

 

Ο συμβολισμός τού κόκκινου αυγού: Ανακαίνιση του σύμπαντος από το αίμα του Χριστού - Το Χριστιανικό Ευαγγέλιο μέσα από ένα έθιμο της Μεγάλης Πέμπτης

ΟΟΔΕ

Θέλησα να φτιάξω ένα άρθρο για τα κόκκινα αυγά τής Μεγάλης Πέμπτης, και αναζητώντας τις καταβολές τού εθίμου αυτού στο Διαδίκτυο, συνειδητοποίησα ότι οι εναλλακτικές πιθανές προελεύσεις, σημαίνουν ένα μόνο πράγμα: Ότι δεν θα μπορούσα έτσι να τεκμηριώσω με ντοκουμέντα, καμία απ' αυτές. Έτσι, προσπερνώντας το ιστορικό κομμάτι, θα επικεντρωθώ στον συμβολισμό, όπως μου τον δίδαξε ο Ανάδοχός μου Αγάπιος, τότε που με κατηχούσε για τη βάπτισή μου στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Θυμάμαι τον καιρό που νεοκατήχητος ακόμα στη Χριστιανική πίστη, ρωτούσα τον Αγάπιο, τον μέλλοντα Ανάδοχό μου, για τα πάντα. Γιατί το ένα; Γιατί το άλλο; Τι συμβολίζει; Πώς ξεκίνησε; Εκείνος μου έδινε σαφείς και ξεκάθαρες απαντήσεις για το κάθε τι, όχι μόνο με λόγια, αλλά πολύ συχνά και με έργα! Και το κόκκινο αυγό, ήταν ένα από εκείνα τα θέματα, που ο Αγάπιος μου έδειχνε έμπρακτα όχι μόνο τον συμβολισμό τους, αλλά και τη δύναμη τής Χάριτος τού Θεού.

"Δεν έχει σημασία η προέλευση τού εθίμου, αλλά η ουσία του.", μου εξηγούσε. "...Το αυγό, ως πηγή ζωής, είναι προφανές, ότι θα αποκτούσε συμβολισμούς σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, σε κάθε λαό, σε κάθε γεωγραφική περιοχή και θρησκεία. Αλλά αυτό που μάς ενδιαφέρει εμάς εδώ, ΔΕΝ είναι τι συμβόλιζε σε άλλους λαούς και θρησκείες, ούτε ποιος το πρωτοξεκίνησε ως έθιμο. Μάς ενδιαφέρει ο συμβολισμός εκείνος που εξυπηρετεί το Χριστιανικό Ευαγγέλιο".

Πράγματι, όπως διαπίστωσα κι εγώ πρόσφατα, με ένα ψάξιμο στο Διαδίκτυο, διάφοροι λαοί και θρησκείες, είχαν τις δικές τους συνήθειες και συμβολισμούς. Για εμάς τους Χριστιανούς όμως, ο συμβολισμός τού κόκκινου αυγού, είναι συνυφασμένος με το Ευαγγέλιο. Και αυτό είναι που πρέπει να μάς απασχολεί.

"Η Χριστιανική πίστη, δεν αρνήθηκε ποτέ να υιοθετήσει διάφορες παλαιότερες εκφράσεις τής ανθρώπινης ζωής, και να τις εξαγιάσει, και να τις υποτάξει στην υπηρεσία τού Ευαγγελίου. Έτσι κι εδώ, ανεξαρτήτως τού τι έλεγε κάθε αρχαίος λαός ή θρησκεία για παρόμοιες συνήθειες, εμείς πρέπει να εξάγουμε από το έθιμο τού κόκκινου αυγού, το μήνυμα τής εν Χριστώ σωτηρίας", μου εξηγούσε.

"...Το γεγονός ότι κάποια πράγματα τα έκαναν και άλλοι, ειδωλολατρικοί λαοί, δεν μολύνει το έθιμο. Αντιθέτως! Όποιος και αν το συνήθιζε, ό,τι και αν συμβόλιζε, η Χριστιανική Εκκλησία το προσέλαβε και το ανανοηματοδότησε, και το εξαγίασε. Επειδή ο Χριστός είναι ισχυρότερος. Και με το νέο του νόημα, (όπως προσέλαβε κάθε τι επίγειο και παλιό και το εξαγίασε), έτσι και με την πίστη Του, εξαγίασε με νέο νόημα ό,τι ήταν δυνατόν να προσλάβει και να εξαγιάσει".

"Έτσι έκανε ο Κύριος Ιησούς Χριστός και με το σύμπαν" μου εξηγούσε, και μου έφερνε ως παράδειγμα το αυγό τού Πάσχα. "Δες το αυγό τού Πάσχα!", μου έλεγε. "...Δες το ως ένα Κοσμικό Αυγό, που συμβολίζει ολόκληρο το σύμπαν, ολόκληρη την κτίση. Όπως από ένα αυγό βγαίνει ζωή, έτσι από τη δημιουργία τού σύμπαντος, ο Θεός παρήγαγε ζωή. Το αυγό τού Πάσχα λοιπόν, συμβολίζει το σύμπαν. Συμβολίζει την κτίση τού Θεού".

"Όμως, ο κόσμος δεν ήταν τέλειος. Ήταν μόνο "Καλός Λίαν", κατά την Αγία Γραφή. Για να τελειωθεί λοιπόν, χρειαζόταν κάτι ακόμα. Και αυτό ήταν η πρόσληψή του από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Και όπως η κόκκινη βαφή καλύπτει και αλλάζει την όψη τού αυγού, έτσι και το αίμα τού Χριστού, καλύπτει και εξαγιάζει και ανακαινίζει ολόκληρο το σύμπαν!"

"Γι' αυτό, το αυγό το βάφουμε ΜΟΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ. Μόνο αυτό το χρώμα συμβολίζει την πρόσληψη τής κτίσεως από τον Χριστό, και τον εξαγιασμό της με το αίμα Του. Είναι λάθος να βάφουμε τα αυγά τού Πάσχα με άλλα χρώματα". Μου τόνιζε.

Άραγε όμως, ο Θεός αποδεχόταν αυτό μας τον συμβολισμό; (τον ρωτούσα).

"Ο Θεός αποδέχεται οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί νόμιμα και σωστά, για τη διακήρυξη τού Ευαγγελίου Του", μου απαντούσε.

Και σε αυτό δεν έμενε στα λόγια. Έμπρακτα μου έδειχνε την αποδοχή αυτού τού ευλογημένου εθίμου από τον Θεό.

Κάθε χρόνο, ο ευλογημένος Ανάδοχός μου, την ημέρα τού Πάσχα τσούγκριζε το κόκκινο αυγό του με άλλους Χριστιανούς. Και όταν το τσούγκριζε αυτός, έλεγε: "Χριστός Ανέστη!" Και ο άλλος απαντούσε: "Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!" Και όταν τού το τσούγκριζε άλλος, τότε ο άλλος τού έλεγε: "Χριστός Ανέστη!" Και ο Αγάπιος απαντούσε: "Αληθώς Ανέστη ο Κύριος", κάνοντας έτσι μια ηχηρή και δημόσια ομολογία πίστεως στον Κύριο Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιό Του.

Μετά από μία περίοδο νηστείας 40 περίπου ημερών ως την Ανάσταση, το αυγό είναι μία πολύ πλούσια τροφή, για τις πρώτες ανάγκες τού σώματος μετά τη νηστεία. Για να φας όμως το αυγό, κάπως πρέπει να το σπάσεις. Τι καλύτερο τρόπο θα μπορούσε λοιπόν να βρει κάποιος να σπάσει το αυγό του, από το να χρησιμοποιήσει αυτό το σπάσιμο, ως αφορμή εξαγγελίας πίστεως στο Ευαγγέλιο τού Κυρίου Ιησού Χριστού;

Με μία κίνηση, ομολογούμε δημόσια, πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, και στη δύναμη τής θυσίας Του, και στο πολύτιμο εκείνο αίμα Του, που χύνοντάς το εξαγίασε το σύμπαν ολόκληρο, και το έβαλε σε τροχιά αφθαρσίας!

Όμως, σε αντίθεση με αυτό που νομίζουν πολλοί, ο Αγάπιος ΔΕΝ τσούγκριζε το αυγό εκείνο που είχε βάψει τρεις σχεδόν ημέρες πριν την Ανάσταση, τη Μεγάλη Πέμπτη. Εκείνο που είχε βάψει τη Μεγάλη Πέμπτη, το έπαιρνε και το έβαζε στο εικονοστάσι του. Και το άφηνε εκεί απείραχτο για έναν χρόνο.

Το αυγό που έσπαγε και έτρωγε την ημέρα τής Ανάστασης, ήταν το αυγό τής περσινής χρονιάς, εκείνο που είχε αφήσει εκεί στο εικονοστάσι του για έναν ολόκληρο χρόνο!

Αυτό το περσινό αυγό τσούγκριζε και καθάριζε και έτρωγε κάθε χρόνο. Ένα αυγό που η Χάρη τού Θεού διατηρούσε φρέσκο κάθε χρόνο, για την εξαγγελία τής επόμενης Ανάστασης. Κι έτσι μου έδειχνε έμπρακτα, και όχι μόνο με λόγια, ότι η Χάρη τού Θεού αποδεχόταν τον συμβολισμό που δώσαμε εμείς οι πιστοί στο βάψιμο τού κόκκινου αυγού. Γι' αυτό και το διατηρούσε φρέσκο κάθε χρόνο! Όχι μόνο αυτός, αλλά και η αρραβωνιαστικιά του.

"Και δεν χαλάει ποτέ κανένα κόκκινο αυγό για έναν χρόνο;" τον ρωτούσα απορημένος, και μου απαντούσε: "Τα θαύματα τού Κυρίου, δεν  γίνονται κατά παραγγελίαν. Θεός είναι, δεν είναι Τζίνι. Θαυματουργεί σε όποιον θέλει Εκείνος, όποτε θέλει Εκείνος. Όταν βλέπει την πίστη μας και ξέρει ότι με αυτό θα ωφεληθούμε, τότε θαυματουργεί. Αν όμως γνωρίζει ότι παρά το θαύμα, εμείς θα συνεχίσουμε να αμαρτάνουμε, τότε μάς συμφέρει να μη μάς δείξει τίποτα. Για να μην κατακριθούμε την ημέρα τής κρίσης, επειδή είδαμε θαύμα και απιστήσαμε. Σ' εμένα πάντως, κάθε χρόνο διατηρεί το αυγό μου". Και συνέχισε: "...Μόνο μία χρονιά δεν το διατήρησε φρέσκο, αλλά και πάλι δεν το άφησε να βρωμίσει. Του έδωσε κάποιο μέτρο αφθαρσίας, και έγινε σαν μαργαριτάρι.", μου είπε.

Και δεν παρέλειπε να τονίσει, ότι: "Θα πρέπει όμως το αυγό να έχει βαφτεί κόκκινο, και να έχει βαφτεί Μεγάλη Πέμπτη, κατά την οποία παραλάβαμε ότι ο Κύριος τέλεσε τον Μυστικό Δείπνο, και έδωσε για πρώτη φορά στους Μαθητές Του το αίμα Του. Και θα πρέπει να μην πάρουμε ραγισμένο αυγό, για να μη χαλάσει ο συμβολισμός".

Αυτά ήταν με λίγα λόγια, όσα μου παρέδωσε ο Ανάδοχός μου για το κόκκινο αυγό τής Μεγάλης Πέμπτης, εκείνες τις ευλογημένες εποχές που τον είχα εδώ στη γη, βοηθό, συμπαραστάτη και δάσκαλο.

Ν. Μ.

Μέγα Σάββατο - Καλή Ανάσταση!

 

 

 
"Ξερά οστά, ζήστε"! Το όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ, που διαβάζεται τη Μεγάλη Παρασκευή

«Ου προσκυνούμεν!»: Το επαναστατικό μήνυμα του Μεγάλου Σαββάτου

Η 7η Ημέρα της Δημιουργίας ως προτύπωση του Μεγάλου Σαββάτου

Κάθε ήμαρτον και μια Ανάσταση...

"Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είμαι κι εγώ ένας από αυτούς. Και να είσαι κι εσύ ένας από αυτούς..."

Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Αμφοτεροδέξιος

 

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο Ιούδας.

Λες πως είσαι φίλος,

μα όταν βρεις την ευκαιρία,

δε διστάζεις για τριάκοντα αργύρια,

με ένα φιλί να προδώσεις τους ανθρώπους σου.

 

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο Πιλάτος.

Κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν,

εσύ «νίπτεις τας χείρας σου».

Δεν παίρνεις την ευθύνη ούτε για τις πράξεις σου,

ούτε για τη ζωή σου.

 

Το πιο εύκολο πράγμα,

είναι να είσαι και εσύ

ένας από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους.

Για τον κόσμο όλο,

τίμιος,

δίκαιος,

καθαρός,

μέσα σου όμως,

να κρύβεις μίσος,

οργή,

ζήλεια,

υπερηφάνεια,

ασπλαχνία.

 

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο όχλος.

Χάβρα Ιουδαίων.

Να μην έχεις βούληση.

Να μην παίρνεις καμία ευθύνη.

Να μην βάζεις το μυαλό σου να σκεφτεί.

Απλά να ακολουθείς.

Σαν πρόβατο.

Και «άρον άρον» να ζητάς να σταυρωθεί,

αυτός που μέχρι χθες επευφημούσες.

 

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο Βαραββάς.

Να χτίζεις τη δική σου ελευθερία,

τη δική σου ζωή, εις βάρος κάποιου άλλου.

 

Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο ληστής στα αριστερά.

Και ακόμα και εκεί, στην έσχατη στιγμή σου,

να μην λες ένα «ήμαρτον»,

αλλά να βρίζεις,

να φωνάζεις,

να κατηγορείς

και να χλευάζεις άλλους για τα δικά σου λάθη.

 

Το δύσκολο, είναι να είσαι όπως ο Χριστός…

Να σταυρώνεσαι καθημερινά για χάρη όσων αγαπάς

και παρόλα αυτά να ψιθυρίζεις πάνω από το σταυρό.

«Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι».

«Γρηγορεῖτε»!

Με τον Μαθητή της αγάπης,

με την Μητέρα Του,

με τις Μυροφόρες,

με τον Νικόδημο και τον Ιωσήφ,

στα δεξιά Του!

Καλή Ανάσταση!