Τετάρτη 18 Μαΐου 2022

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός - ΒΗΜΑΤΑ

«Ο καθένας μας ωφελείται ή βλάπτεται από την ίδια την κατάστασή του. Κανένας δεν βλάπτει τον άλλον» (Αββάς Δωρόθεος)

          Η πιο εύκολη λύση στα προβλήματα της ζωής μας είναι να φταίνε οι άλλοι. Δεν μας καταλαβαίνουν, δεν συμφωνούν μαζί μας, οι φιλοδοξίες τους συγκρούονται με τα χαρίσματά μας και τις προοπτικές μας, τα συμφέροντά τους δεν τους επιτρέπουν να δούνε την ζωή όπως εμείς (που συνήθως... έχουμε πάντα δίκιο), κάποτε και η μικρόνοια και η κακία τους μάς δυσκολεύουν φοβερά.

                Στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να βλάψει πνευματικά τον άλλον, όπως αναφέρει η ασκητική παράδοση της Εκκλησίας μας. Είναι η κατάσταση του εαυτού μας που γεννά ή συντηρεί πάθη. Οι άλλοι έρχονται να δώσουν σε μας το έναυσμα, ώστε στην ψυχή μας να υπάρχει θυμός, απογοήτευση, αίσθημα απόρριψης ή ματαίωσης. Το ίδιο και οι περιστάσεις της ζωής. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, δεν είναι αυτές που μας δυσκολεύουν, αλλά η αδυναμία μας να αντέξουμε, η έλλειψη «ψυχικής ανθεκτικότητας», όπως λένε οι επιστήμονες. 

Εύλογο το ερώτημα: μα δεν ισχύουν οι δύσκολες καταστάσεις; Δεν υπάρχουν άλλοι οι οποίοι μπαίνουν στα πόδια μας και προκαλούν κακό; Προφανώς και συμβαίνει αυτό. Στην πραγματικότητα όμως το κακό είναι πρόσκαιρο και επιφανειακό. Κλονίζει το αίσθημα ότι ελέγχουμε την ζωή μας. Γίνεται ευκαιρία να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Να διαπιστώσουμε πού επενδύσαμε και πώς φερθήκαμε, με αποτέλεσμα να ερχόμαστε σε ρήξεις. Πόσο αντέχουμε αυτές τις ρήξεις τελικά. Πιότερο όμως, πόσο έχουμε εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, όχι για να δικαιωθούμε, αλλά για να συγχωρήσουμε και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Η δικαίωση πιθανότατα θα έρθει, αν ο τρόπος που βλέπουμε την ζωή είναι ο σωστός. Εμείς όμως μάθαμε να αντέχουμε στα δύσκολα ή αφεθήκαμε στο παράπονο ή την επίρριψη της ευθύνης στους άλλους, για να μην γιατρευτούμε εντός μας;

Η πίστη δεν είναι μοιρολατρία. Δεν είναι να σκύβουμε το κεφάλι και να αφηνόμαστε στα χτυπήματα, σαν να μην τρέχει τίποτα. Η πίστη είναι λόγος. Είναι διατύπωση της θέσης μας, του παράπονού μας, της δυσκολίας μας. Ταυτόχρονα, εκτός από την δυναμική αντιμετώπιση, είναι και ένας οπλισμός διαχείρισης δοκιμασιών. Δεν είναι ανάγκη να έχουμε τον τελευταίο λόγο. Αντίθετα, αφού είμαστε σαφείς σε ό,τι πιστεύουμε, ας μάθουμε να αποδεχόμαστε τους άλλους με αγάπη και ανοχή. Διεκδικούμε ό,τι μας ανήκει, αλλά δεν θα βάλουμε μαράζι με κάτι λιγότερο. Δεν είναι το εγώ μας το κλειδί για τον κόσμο, αλλά η αγάπη και η υπομονή. 

Στις ανθρώπινες σχέσεις, σε κάθε πάλη, το νόμισμα έχει δύο όψεις. Ας στραφούμε στον εαυτό μας. Ας δούμε τις προσδοκίες με τις οποίες επενδύουμε σε  πρόσωπα, σε όνειρα, σε διαθέσεις και ας διορθώνουμε, όσο κόπο κι αν έχει αυτό, τα λάθη μας. Διότι οι προσδοκίες συναντούν την ελευθερία του άλλου, ακόμη κι αν αυτός είναι κοντινός μας, ακόμη κι αν είναι τα παιδιά μας ή ο/η σύζυγος. Και στην όποια ανατροφή παρέχουμε, ας είναι η προσευχή και η εμπιστοσύνη στον Θεό και στο θέλημά Του η ρίζα, ώστε να μην βλαφτούμε από την διαφορετικότητα που κάνει την ζωή να μην έρχεται πάντοτε όπως θέλουμε. Ας απαλλαγούμε από μια τελειομανία, η οποία γίνεται επίδειξη και ας δεχτούμε το λίγο που μπορεί ο άλλος να μας δώσει. 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Στο φύλλο της Τετάρτης 18 Μαΐου 2022

 

Τρίτη 17 Μαΐου 2022

Τα παλιά Παπούτσια, ο δάσκαλος και το παιδί…

 

elisnews.com

Ένας μαθητής συνάντησε τό δάσκαλό του στό δρόμο, καί κατευθύνονται μαζί γιά τό σχολείο.
Ξαφνικά είδαν στήν άκρη τού δρόμου ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια. Ήταν τού γέροντα πού δούλευε στό διπλανό χωράφι…
Ο μαθητής είπε στόν δάσκαλό του:
-«Κύριε νά τού κάνουμε πλάκα; Νά κρύψουμε τά παπούτσια του γιά νά δούμε τό πρόσωπό του; Θά έχει πολύ γέλιο» !!!
Ο δάσκαλος τού απάντησε:
– «Δέν πρέπει νά περνάμε καλά είς βάρος τού άλλου… Εσύ παιδί μου είσαι από εύπορη οικογένεια καί μπορείς νά δώσεις σέ αυτόν τόν άνθρωπο λίγη χαρά! Θέλεις νά βάλουμε από κοινού, κάποια χρήματα σέ κάθε παπούτσι καί μετά κρυβόμαστε γιά νά δούμε τήν αντίδρασή του»;
Αυτό έκαναν καί κρύφτηκαν καί περίμεναν…
Ο φτωχός γέροντας τελείωσε τή δουλειά του καί πήγε γιά τό παλτό καί τά παπούτσια του. Έβαλε τό παλτό του, έβαλε τό πόδι του σέ ένα παπούτσι, αλλά ένιωσε κάτι μέσα, έσκυψε νά δεί τί ήταν καί βρήκε χρήματα… έκπληκτος, αναρωτήθηκε τί είχε συμβεί! Γύρισε τό κεφάλι του καί δέν είδε κανέναν… Βάζοντας καί τό άλλο παπούτσι βρήκε καί άλλα χρήματα!
Γονατίζει καί μέ δάκρυα στά μάτια κοιτάζει ψηλά στόν ουρανό καί ευχαριστεί δυνατά… Μιλάει γιά τήν άρρωστη σύζυγό του καί τά ορφανά εγγόνια του, πού δέν είχαν φαγητό καί ρούχα, αλλά τώρα χάρη στό «άγνωστο χέρι» θά έχουν αρκετές μέρες φαγητό…
– «Θεέ μου σ’ ευχαριστώ!
Σέ παρακαλώ νά έχεις πάντα γερό τόν άνθρωπο πού μού έκανε τέτοιο καλό…»
Ο μαθητής άρχισε νά κλαίει καί ό δάσκαλος τόν ρώτησε:
– «Δέν είσαι πιό ευχαριστημένος τώρα, από τό νά τού έκανες φάρσα»;
Ο νεαρός απάντησε:
– «Κύριε, μου δώσατε ένα μεγάλο μάθημα, πού δέν θά ξεχάσω ποτέ! Τώρα ξέρω ότι νιώθεις καλύτερα όταν δίνεις πάρα όταν παίρνεις»!
Δίνοντας χαρά φίλοι μου, εμπλουτίζεται ή ψυχή μας!
Ας βοηθήσουμε όσο μπορεί ο καθένας μας τούς αδύναμους ανθρώπους!!

Δείτε επίσης

Κύριε... μήπως είστε ο Χριστός;

"Από την μακρινή Τανζανία και εκ βάθους καρδίας Καλή Σαρακοστή..."

Orthodox Mission Of Tanzania ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ    "ΚΥΡΙΕ εσύ που νήστεψες 40 ημέρες στην έρημο, δώσε μας δύναμη να ...