Δείτε επίσης, αν θέλετε:
Νεανική περιπέτεια φαντασίας ― ΠΡΟΣΟΧΗ: Όποιος διαβάσει αυτό το βιβλίο θα έχει μυηθεί σε μιαν απαγορευμένη γνώση.
Δείτε επίσης, αν θέλετε:
Το θυμάμαι το σιτάρι που έφερνε η γιαγιά στο σπίτι από τον Γιώργο τον μπακάλη, της γειτονιάς : Σε μια γκρίζα χάρτινη σακούλα με θαλασσιά γράμματα "παντοπωλείον". Ύστερα άρχιζε η τελετουργία του Ψυχοσάββατου... να καθαριστεί, να βράσει και να γίνει κόλλυβο ανακατεμένο με δάκρυα, στεναγμούς, σταφίδες και ασημένια κουφετάκια.
Όταν η γιαγιά σκούπιζε με την ανάστροφη της παλάμης τα βρεγμένα της μάτια και ύστερα σκούπιζε το χέρι στην ποδιά της, καταλάβαινα πως το κόλλυβο ήταν έτοιμο. Τρυφερές κινήσεις, αγαπημένες, του σπιτιού μας, οικείες. Και οι ψυχές να νιώθεις ότι μπαινοβγαίνουν και επιστατούν στο βράσιμο, το στόλισμα και στο κλάμα για να το μερώσουν, να αποκτήσει η γιαγιά βεβαιότητα Παραδείσου, να ξεπικρίσουν οι μέρες της και να γιάνει το πένθος.
Έγραψα και τούτο το Ψυχοσάββατο τα ονόματά τους και ένα-ένα έγιναν ξανά πρόσωπα και θυμήθηκα αλλονών τις ιστορίες και όσων γνώρισα τα πρόσωπα και τον βίο τους. Η γιαγιά μου ανάμεσά τους, με ένα χαμόγελο πικραμένο για όσα δεν μπόρεσε να μας πει όσο ζούσε και ευτυχισμένο -προφανώς- για τα λουλούδια και τους κόκκους του σιταριού.
Ο Γιώργος, ο μπακάλης, έγινε πια όνομα στο συγχωροχάρτι μου. Όσο για το σιτάρι, κανείς δεν το πουλάει πλέον με τον δικό του τρόπο, με την σέσουλα από το τσουβάλι. Τώρα πωλείται συσκευασμένο, δηλαδή έχουν χάσει οι κόκκοι την ιδιαίτερη προσωπικότητά του ο καθένας. Όμως εμείς επιμένουμε να το στολίζουμε και ονοματίζουμε κεκοιμημένους υπέρ αναπαύσεως γιατί ο καρπός πάντα βλαστάνει όταν μπεί στην γη. Ακόμη και στην γη των τσιμέντων, απουσία του κυρ Γιώργη και από φέτος απουσία και της κόρης του της Γιώτας που ξαφνικά πήρε τον δρόμο του ουρανού και έτσι χάσαμε μία ακόμη σύντροφο των παλιών παιχνιδιών μας.
Στο φετινό Σάββατο των ευλογημένων σιταριών κι' άλλες ψυχούλες συνωστίζονται γύρω από τους κόκκους του και εκλιπαρούν συγχώρεση και μνήμη από Θεό και ανθρώπους:
Ο κυρ Νίκος που έμενε μόνος, αυτός και τα σκουπίδια του, απομονωμένος σ' ένα παλιό σπίτι, με έναν δυο της γειτονιάς να του αφήνουν φαγητό στην πόρτα και να παρακολουθούν αν θα ανάψει η λάμπα της εξώθυρας το βράδυ και αν θα σβήσει το πρωί....Βλέπαμε να μιλάει με τις γάτες, να στοιβάζει άδεια χαρτοκιβώτια στην αυλή, να πλένεται στην παλιά τουλούμπα, να έχει συμφιλιωθεί με το σπασμένο του τζάμι και ενώ όλα συνηγορούσαν σε καταστάσεις τρώγλης αυτός να κυκλοφορεί σαν ξεπεσμένος πρίγκηπας σε παραμύθι που κανείς δεν διάβαζε πια. Ένα πρωινό, οι γείτονες είδαν πως δεν έσβησε το φως και ειδοποίησαν την αστυνομία. Μπορεί και να ήταν πολλές ημέρες αναμμένο, καθώς τότε με το χιόνι δεν πολυέβγαιναν οι άνθρωποι να κοιτάξουν την αυλή του μοναχικού πρίγκηπα.
Ήρθαν και τον πήραν, σχεδόν σέρνοντάς τον στην αυλή και πιθανώς βλαστημώντας την κακιά τους την τύχη να τον κουβαλούν, μέσα στην βρωμιά και το κρύο! Δεν τον έψαξε κανείς και παραμένει στα αζήτητα του νοσοκομείου. Κάποια στιγμή θα τον θάψουν οι υπηρεσίες σ' έναν άγνωστο τάφο και όλα θα τελειώσουν. Επί γης βεβαίως, γιατί τα συγχωροχάρτια και οι προσευχές μας θα τον ανταμώνουν στον ουρανό...
Ο Γιώργος ήταν ίδιος ο πατέρας του, ο ωραίος Αλέξανδρος το όνειρο κάθε μαθήτριας που ανέβαινε στο συγκεκριμένο λεωφορείο, την συγκεκριμένη ώρα κάθε πρωί για να πάει στο σχολείο.
Ο Αλέξανδρος ήταν τόσο όμορφος που σχεδόν δεν αντέχονταν η ομορφιά του και είχε ένα ύφος τόσο ταπεινό, σχεδόν αφελές, που είναι βέβαιο ότι ο ίδιος δεν είχε επίγνωση της ταραχής που προκαλούσε... Ο μέγας Αλέξανδρος της γειτονιάς μας λοιπόν όταν πήγε να σπουδάσει ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και πέθανε νεότατος από τον καημό του γυιού του που είχε βουτήξει στις παραισθήσεις των ουσιών. Μου έλεγαν γι' αυτό το παιδί, για τον Γιώργο, αλλά δεν τον ήξερα. Ένα πρωινό Κυριακής είδα έναν κουρασμένο (σχεδόν) Απόλλωνα να στέκεται έξω από το ναό με το πλαστικό κυπελάκι της επαιτείας, δίχως να ζητάει, χωρίς να μιλάει. Γι' αυτό ακριβώς και του έδωσα κάτι και αυτός είπε πολύ συνεσταλμένα και ευγενικά "ευχαριστώ πολύ κυρία". -"Να είσαι καλά" απάντησα και έκανα να φύγω αλλά τότε θυμήθηκα...". Είσαι ο γυιός του Αλέξανδρου;" τον ρώτησα και μου απάντησε "ναι".
Παραμονή του Ψυχοσάββατου, έγινε το ξόδι του. Τον είχαν ντύσει γαμπρό, μου είπαν. Καλά έκαναν, λέω εγώ τώρα. Να χαρεί και ο πατέρας του, όταν θα ανταμώσουν.
Απλώνω μέσα μου εκείνο το στάρι νέας εσοδείας που έβραζε η κυρα Λένη, η γιαγιά μου και παίζω ένα παιχνίδι της μνήμης και της προσευχής. Κάθε κόκκος ένα όνομα. Κάθε καινούργιο Ψυχοσάββατο χρειάζομαι και περισσότερο σιτάρι... Νικόλαος, Αλέξανδρος, Γεώργιος και ο άλλος Γεώργιος που έφυγε σιωπηλά όπως έζησε συν όλοι οι παλιοί φίλοι, προπάτορες, αγάπες, ξένοι που συγγενέψαμε στην προσευχή, συγγενείς, άνθρωποι, τέλος πάντων, που περπάτησαν στην γη και τώρα, ανεβαίνοντας την τελευταία κλίμακα, ακουμπούν στο κόλλυβό μας και την δική μας ευχή για να διαβούν τους δρόμους τους πλησίστιους της Εδέμ.
Ανάπαυσέ τους Κύριε! Όλοι τους εσένα είχαν ποθήσει, ακόμη και αν δεν το γνώριζαν.
Ένα κλικ αγάπης & ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας, παρακαλώ, στα:
Οι πρωτοχριστιανοί άγιοι σύζυγοι Ακύλας και Πρίσκιλα (13 Φεβρουαρίου)
Ancient Christian Origins of Saint Valentine’s Day
Δημήτριος Παναγόπουλος - π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος
Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ
Το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ εκφράζει τη συμπαράστασή του στον τουρκικό και τον συριακό λαό που δοκιμάζονται από τον πολύνεκρο σεισμό της Δευτέρας 6ης Φεβρουαρίου.
Είναι αυτονόητο ότι επικροτούμε την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στη γείτονα χώρα και συγχαίρουμε τους εθελοντές όλων των ομάδων και των ειδικοτήτων, ιδιαίτερα τους Έλληνες, που έσπευσαν σε βοήθεια.
Όταν χτυπά η συμφορά, δεν υπάρχουν εχθροί, μόνο συνάνθρωποι. Αυτό διδάσκει ο πολιτισμός μας και το αποδεχόμαστε ανεπιφύλακτα.
Επισημαίνουμε μόνον ότι η Συρία - χώρα μάλιστα με πολλούς ορθόδοξους χριστιανούς, που μοιράζονται την ίδια ρωμέικη ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά με τον ελληνικό λαό - φαίνεται να έχει λάβει δυσανάλογα μικρή βοήθεια από τη διεθνή κοινότητα και από την Ελλάδα, σε σχέση με την Τουρκία. Χρειάζεται προσοχή, για να μη διαπραχθεί αδικία, οφειλόμενη σε πολιτικές συμμαχίες και άλλες σκοπιμότητες. Δυστυχώς η Ιστορία μας έχει διδάξει ότι πολύ συχνά η πολιτική θέτει σε δεύτερη μοίρα την ανθρωπιά και την αγάπη.
Ευχόμαστε να ξημερώσει μια πιο αισιόδοξη μέρα για τους γειτονικούς μας λαούς και, όσον αφορά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είθε να γίνει αντιληπτό ότι, αν η Τουρκία αισθάνεται εχθρός μας, εμείς είμαστε έτοιμοι να γίνουμε φίλοι με όλους, όσο έτοιμοι είμαστε και να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας μέχρις εσχάτων. Όπως αναφέρει ένας πασίγνωστος στίχος του μεγάλου αρχαίου μας τραγικού ποιητή Σοφοκλή, από την Αντιγόνη, "οὒτοι συνέχθειν ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν" (δεν γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για να αγαπώ).
πηγή κεντρικής εικόνας: © Panagiotis Kotridis
NEWSROOM IEFIMERIDA.GR
08/02/2023 09:37
Μέσω
των #Yunanistan και #teşekkürleryunanistan οι Τούρκοι πολίτες σπεύδουν
να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στους Έλληνες διασώστες της ΕΜΑΚ που
βρίσκονται στις δοκιμαζόμενες από τον φονικό σεισμό της Τουρκίας
περιοχές και απεγκλωβίζουν επιζώντες από τα ερείπια.
Μάλιστα,
κάποιοι κάνουν και επίθεση στον Ερντογάν για τις απειλές ότι θα πάει
νύχτα στην Αθήνα, ενώ δεν έχουν τέλος τα ποσταρίσματα με τις εικόνες και
τα βίντεο από τις στιγμές που Έλληνες διασώστες απεγκλωβίζουν ανθρώπους
από τα ερείπια, από τα δάκρυα χαράς για τον εντοπισμό και διάσωση
ανθρώπων, αλλά και από τη συνεργασία των Ελλήνων και των Τούρκων
διασωστών στις ρημαγμένες από τον σεισμό περιοχές.
Τα «ευχαριστώ» των Τούρκων στους Ελληνες ("Ν": στην αρχική σελίδα εμφανίζονται οι σχετικές φωτογραφίες και τα βίντεο)
«Καλοί άνθρωποι, χαίρομαι που υπάρχουν, ευχαριστώ»
«Ευχαριστούμε Ελλάδα. Ευχαριστούμε γείτονα»
«Ευχαριστούμε. 100 χρόνια γείτονας. Έλληνας διασώστης κουβαλάει ένα φορείο μαζί με έναν Τούρκο στρατιώτη».
«Όσοι
έλεγαν πως θα μπουν στην Ελλάδα σε μια νύχτα, δεν πήγαν κάτω από τα
ερείπια για να σώσουν έναν πολίτη. Οι Έλληνες ωστόσο που θεωρούσαν
εχθρό, το έκαναν»
«Θα σε θυμάμαι με αυτή τη φωτογραφία. Όχι με τον πόλεμο που έγινε πριν από δεκαετίες. Ευχαριστώ Ελλάδα»
«Ήρθαν ξαφνικά ένα βράδυ
Ευχαριστώ»
«Ευχαριστώ Ελλάδα…»
«Η
ευγένεια δεν έχει εθνικότητα Γείτονά μου, φίλε μου, αδερφέ μου, σε
αγκαλιάζω όπως αγκάλιασες τον φίλο σου με ευτυχία όταν έσωσες ένα 6χρονο
παιδί».
Η «διπλωματία των σεισμών», η Τουρκία, η Συρία και ο κίνδυνος μιας αδικίας
Ο φονικός και καταστροφικός διπλός σεισμός της Δευτέρας 6 Φεβρουαρίου, που έπληξε την Τουρκία και τη Συρία και επηρέασε τις γύρω χώρες, γέννησε στην ψυχή κάθε ευαίσθητου ανθρώπου συναισθήματα φρίκης και συμπόνιας. Είναι αυτονόητο ότι η πατρίδα μας έπραξε το χρέος της, στέλνοντας ανθρωπιστική βοήθεια, ειδικούς και ομάδες αξιέπαινων διασωστών στη γείτονα χώρα, και μάλιστα ταχύτατα. Το ίδιο κάναμε και στο παρελθόν (στο σεισμό της Νικομήδειας τον Αύγουστο του 1999), το ίδιο θα κάνουμε – μακάρι να μη χρειαστεί – και στο μέλλον. Και η Τουρκία ανταπέδωσε τη βοήθεια στέλνοντας κι εκείνη με τη σειρά της για τον σεισμό της Πάρνηθας τον Σεπτέμβριο του 1999.
Έτσι αναπτύχθηκε η λεγόμενη “διπλωματία των σεισμών”, που δυστυχώς αποτελεί μια σειρά παρενθέσεων στον ανυποχώρητο τουρκικό επεκτατισμό και δεν αποδείχθηκε αρκετή για να τον καταπραΰνει, όπως αρχικά κάποιοι ήλπιζαν. Τουλάχιστον κατακτήσαμε την ιδέα πως, όταν ο θάνατος θερίζει, οποιαδήποτε έχθρα υποχωρεί. Εξάλλου, οι απλοί άνθρωποι, που κοιτάζουν τη δουλειά τους και την οικογένειά τους, ποτέ δεν υπήρξαν εχθροί μας.
Εκφράζονται όμως και καταγγελίες, ότι η Τουρκία λαμβάνει τη μερίδα του λέοντος σε βοήθεια από τις δυτικές χώρες, ενώ στη Συρία αποστέλλεται βοήθεια δυσανάλογα μικρή, επειδή το καθεστώς της δεν είναι αρεστό στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εύχομαι να μη διαπράττεται εδώ μια ακόμη αδικία, από εκείνες, στις οποίες δυστυχώς μας έχουν συνηθίσει οι διεθνείς κύκλοι πολιτικών συμφερόντων, που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο για δικό τους όφελος και μάλιστα στρέφουν την κοινή γνώμη σε όποια κατεύθυνση θέλουν, μέσω των μεγάλων και ισχυρών πρακτορείων ειδήσεων.
Για την Ιστορία θα ήθελα να επισημάνω ότι η Συρία έχει σπουδαίους ιστορικούς και πολιτισμικούς δεσμούς με τη χώρα μας. Ο χριστιανισμός εκεί επικρατούσε μέχρι την αραβική επέλαση και κατάκτηση, που έφερε την κυριαρχία του Ισλάμ από τον 7ο αιώνα μ.Χ. Είναι μια χώρα με έντονη βυζαντινή παράδοση ακόμη και σήμερα, παράδοση ζωντανή μέσα από τα εκατομμύρια ορθοδόξων χριστιανών που κατοικούν σ’ αυτήν και που αισθάνονται “ρουμ ορτοντόξ”, δηλαδή “Ρωμιοί” (“Βυζαντινοί”). Στη Δαμασκό εδρεύει το (μαρτυρικό) Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας, που μάλιστα τιτλοφορείται “Ελληνορθόδοξο”. Πολλοί άγιοί μας ήταν Σύροι, όπως ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός κ.λ.π.
Επαναλαμβάνω πως τα παραπάνω υποχωρούν μπροστά στην πανανθρώπινη ενότητα και αγάπη σε στιγμές ανάγκης. Όμως καλό είναι να τα γνωρίζουμε, όπως και να είμαστε σε επιφυλακή για εκείνους που δεν συγκινούνται μπροστά στα βάσανα και τις τραγωδίες των λαών, αλλά τις εκμεταλλεύονται με φαρισαϊκή “ευαισθησία” και κροκοδείλια δάκρυα.
Χιόνι παντού... και πόνος... και ελπίδα
Διαβάστε επίσης, αν θέλετε:
29 Μαΐου: "επίθεση" στους Τούρκους!...
Το Ισλάμ έρχεται - Εμείς κοιμόμαστε;
Βυζαντινή τοιχογραφία της Υπαπαντής στην κρύπτη του αγ. Βλασίου στο Σαλέντο 12ος αιώνας.
***
"Σχεδόν
σαράντα μέρες μετά τα Χριστούγεννα, γιορτάζεται η Υπαπαντή, δηλαδή το
γεγονός ότι η Μαρία και ο Ιωσήφ πήγαν («πρόσφεραν») τον σαρανταήμερο
Ιησού στον ναό, όπως όριζε ο θρησκευτικός τους νόμος. Απλή ρουτίνα, ε;
Για να δούμε όμως μήπως μια άλλη δυναμική υποφώσκει εδώ…
Πρώτα απ’
όλα, την Υπαπαντή την εξιστορεί μόνο το ευαγγέλιο του Λουκά, το οποίο
έχει τη δική του ρετσινιά ως το «ευαγγέλιο των καταπιεζόμενων και των
φτωχών». Είναι ενδεικτικό ότι στη γέννηση του Χριστού ο Λουκάς δεν είχε
μνημονεύσει τους τρεις Μάγους και τα ακριβά δώρα τους, είχε μνημονεύσει
όμως τους τσοπάνηδες.
Ερχόμαστε στην Υπαπαντή. Όταν ο Λουκάς την
περιγράφει, γράφει ότι οι γονείς του Ιησού «έπρεπε να προσφέρουν και
θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο μικρά περιστέρια». Φράση απλούλα, ε; Κι
όμως, γεμάτη δυναμικά συμφραζόμενα: Βάσει του θρησκευτικού νόμου, οι
γονείς κανονικά έπρεπε να προσφέρουν άλλα, ακριβότερα πράγματα: ένα
χρονιάρικο αμνό κι ένα νεοσσό περιστεράς ή τρυγόνας. Η οικονομικά
ευτελέστερη θυσία που πρόσφεραν λοιπόν ο Ιωσήφ και η Μαρία ήταν ακριβώς η
θυσία που προβλεπόταν να προσφέρουν οι φτωχοί!
Το ευαγγέλιο δεν
κάνει ρεπορτάζ. Φωτίζει ηθελημένα μια συγκεκριμένη θεολογική επιλογή.
Καθόσον «ο Ιησούς του Λουκά είναι […] ο μεγάλος εραστής όλων των
περιφρονημένων και άκληρων αυτού του κόσμου: των πτωχών, των αμαρτωλών,
των Σαμαρειτών..."
Διαβάστε, παρακαλώ, ολόκληρο το αφιέρωμα:
Στις 2 Φεβρουαρίου ένας φτωχός Ιησούς…
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ «ΝΙΚΗ»
«ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ»
Ο γνωστός και αγαπητός Ρεθεμνιώτης θεολόγος Θεόδωρος Ρηγινιώτης [σ.σ.: διαχειριστής του ιστολογίου μας], δηλώνει παρών στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές και διεκδικεί την ψήφο των συμπολιτών μας, υπό τη σημαία του Δημοκρατικού Πατριωτικού Κινήματος ΝΙΚΗ, που «πρεσβεύει τη δημιουργία μιας ελεύθερης, ευνομούμενης, σεβαστής και οργανωμένης χώρας, οι κάτοικοι της οποίας θα αισθάνονται ασφαλείς, αξιοπρεπείς και περήφανοι για την πατρίδα τους» όπως ο ίδιος σημειώνει. Ο κ. Ρηγινιώτης αναφέρεται στις διαφορές της Νίκης από τα άλλα κόμματα, ενώ υπογραμμίζει ότι η παρουσία του Κινήματος είναι απαραίτητη γιατί πλέον υπάρχει η επιλογή να μην χρειάζεται να ψηφίσουμε με βαριά καρδιά το «μικρότερο κακό»…
«Η ΝΙΚΗ πρεσβεύει τη δημιουργία μιας ελεύθερης, ευνομούμενης, σεβαστής και οργανωμένης χώρας, οι κάτοικοι της οποίας θα αισθάνονται ασφαλείς, αξιοπρεπείς και περήφανοι για την πατρίδα τους. Θα εργάζονται και θα ευημερούν, αντί να νιώθουν ότι οι κόποι τους είναι μάταιοι, γιατί το ίδιο το κράτος συχνά τους εμποδίζει να ευημερήσουν.
Μια χώρα, που θα αγκαλιάζει τα παιδιά της και θα αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τις ικανότητές τους, αντί να τα απογοητεύει και να τα διώχνει, όπως δυστυχώς κάνει σήμερα. Και θα αξιοποιεί επίσης τον φυσικό της πλούτο για το κοινό καλό, αντί να τον εκχωρεί σε ξένους με διάφορες προφάσεις ή να τον ιδιοποιούνται και να τον καρπώνονται οι επιτήδειοι.
Πρεσβεύει επίσης την πνευματική αναγέννηση του ελληνικού λαού, κυρίως μέσα από τον δικό μας πολιτισμό και τις αξίες που μεταφέρει ανά τους αιώνες (αξίες ηθικές, αλλά και κοινωνικές, ακόμη και καλλιτεχνικές), πράγμα που θα μας βοηθήσει να βρούμε τον δρόμο μας ως κοινωνία και να γιατρέψουμε τα ποικίλα τραύματά μας ως άνθρωποι.
Σε τι διαφέρει η ΝΙΚΗ από τα άλλα κόμματα; Εκτός από τις διαφορές σε επιμέρους θέσεις για διάφορα ζητήματα, που μπορεί να είναι άλλοτε μεγαλύτερες και άλλοτε μικρότερες, θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της ΝΙΚΗΣ: (α) δεν έχει καθόλου στις τάξεις της παλιούς πολιτικούς ή επαγγελματίες πολιτικούς, ούτε ανθρώπους της διαπλοκής που κινούνται σε «γκρίζες» περιοχές, (β) δεν είναι το κόμμα ενός αρχηγού, αλλά μια συλλογική προσπάθεια, που περιλαμβάνει ανθρώπους από όλες τις κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις (από πανεπιστημιακούς μέχρι αγρότες και εργάτες) και όχι μόνον «αριστοκράτες» που εν πολλοίς δεν έχουν σχέση με την πραγματική ζωή του ελληνικού λαού, (γ) βασίζεται στα δύο στοιχεία που βοήθησαν το λαό μας διαχρονικά να μεγαλουργήσει και που σήμερα βλέπουμε να έχουν τεθεί στο περιθώριο: τη φιλοπατρία και την πίστη στο Χριστό, με υγιή τρόπο και όχι με φανατισμό, «συνθηματοποίηση» και πολιτική εκμετάλλευση».
«Ο λόγος είναι ότι δεν βλέπουμε την πατρίδα μας να διοικείται από άξια και έντιμη ηγεσία. Όλοι οι τομείς της ζωής και της κοινωνίας πάσχουν. Ζούμε σε ένα «κράτος σκαντζόχοιρο», όπως το έχει χαρακτηρίσει εύστοχα ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ Δημήτρης Νατσιός, εν ενεργεία δάσκαλος με δεκάδες άρθρα, ομιλίες και τηλεοπτικές εκπομπές για την παιδεία και την κοινωνία – ένα κράτος δηλαδή γεμάτο αγκάθια, που, σε όποιο σημείο κι αν το «αγγίξεις», πληγώνεσαι.
Ο ελληνικός λαός έχει απελπιστεί δικαιολογημένα και ζητάει επειγόντως αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Όμως η πείρα έχει δείξει ότι αυτή η αλλαγή θα έρθει μόνο μέσα από τον ίδιο το λαό, όχι από εξωτερικούς παράγοντες ή ομάδες που θα μας επιβληθούν άνωθεν και που κατά κανόνα υπηρετούν άλλα συμφέροντα. Γι’ αυτό κι εμείς συσπειρωθήκαμε και κινητοποιηθήκαμε, ως κομμάτι του ελληνικού λαού, ζητώντας την εντολή του για να βοηθήσουμε στην αλλαγή που όλοι ονειρευόμαστε, την αλλαγή που έχουν ανάγκη τόσο η πατρίδα μας, όσο και τα παιδιά μας. Αυτός είναι και ο λόγος που χαρακτηρίζουμε την προσπάθειά μας «κίνημα» και όχι κόμμα, παρότι φυσικά, για να συμμετάσχει στις εκλογές, λειτουργεί ως κόμμα».
«Ας ρωτήσουμε τον μέσο Έλληνα πολίτη, εργαζόμενο, οικογενειάρχη, είτε είναι άνδρας είτε γυναίκα, αν θα χαρακτήριζε δημοκρατικά και πατριωτικά τα κόμματα που κυβερνούν την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες... Κόμματα που θεσπίζουν νόμους, οι οποίοι εξουθενώνουν και εξευτελίζουν το λαό, και ψηφίζουν συμφωνίες που εκχωρούν τον εθνικό μας πλούτο και την ανεξαρτησία μας σε ξένους, ασφαλώς δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πατριωτικά. Μάλλον κάποιος άλλος χαρακτηρισμός θα τους ταίριαζε.
Εξάλλου, κόμματα που ενεργούν αντίθετα προς το θέλημα του λαού, πώς μπορεί να θεωρηθούν δημοκρατικά; Η προηγούμενη κυβέρνηση έφτασε στο σημείο να καλέσει το λαό σε δημοψήφισμα και στη συνέχεια έπραξε ακριβώς εκείνα που ο λαός καταψήφισε. Η παρούσα κυβέρνηση πόσο έχει την έγκριση και την εκτίμηση του ελληνικού λαού για όσα κάνει;
Τώρα θα μου πείτε, πώς εκλέγονται αυτά τα κόμματα; Εκλέγονται λόγω της απελπισίας των Ελλήνων, οι οποίοι σε ποσοστό σχεδόν 50% δεν πηγαίνουν καν να ψηφίσουν, ενώ οι περισσότεροι από όσους έρχονται στις κάλπες ψηφίζουν με βαριά καρδιά το ένα κόμμα για να αποφύγουν το άλλο, προσπαθώντας να πέσουν στο «μικρότερο κακό»!
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η παρουσία της ΝΙΚΗΣ ήταν απαραίτητη. Τώρα δεν χρειάζεται να ψηφίσουμε το «μικρότερο κακό», γιατί έχουμε την επιλογή που τόσα χρόνια αναζητούσαμε. Οι θέσεις της ΝΙΚΗΣ είναι σοβαρές από πολιτική και κοινωνική άποψη και εμείς, τα στελέχη της ΝΙΚΗΣ, έχουμε την πρόθεση να τις υλοποιήσουμε, δίνοντας τον αγώνα μας, όσες θυσίες και προσωπικό κόστος κι αν χρειαστεί».
«Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει λόγος να μπούμε σε σύγκριση με κανένα συγκεκριμένο κόμμα, από εκείνα που κινούνται στην περιφέρεια του πολιτικού στίβου. Εμείς ως Κίνημα έχουμε τις θέσεις μας και ως πρόσωπα το ήθος μας, γνωστό στην τοπική κοινωνία όπου ζούμε, ανά την Ελλάδα, ήδη πριν ασχοληθούμε ενεργά με την πολιτική. Οπότε, κάθε συμπολίτης και συμπατριώτης μας μπορεί να κάνει την επιλογή του.
Επειδή όμως δεν θέλω να θεωρηθεί ότι αποφεύγω την ερώτηση, θα πω ότι, κατ’ αρχάς, την απάντηση την έχετε ήδη δώσει: όταν λέτε «το κόμμα του τάδε», αμέσως διαφοροποιούμαστε, γιατί η ΝΙΚΗ δεν είναι «κόμμα του Νατσιού», ούτε κανενός άλλου, ούτε κόμμα της δεξιάς ή της αριστεράς, παρά μόνον του ελληνικού λαού. Ο Δημήτρης Νατσιός είναι πρόεδρος, αλλά όχι αρχηγός του Κινήματός μας, η ηγετική ομάδα του οποίου, η «Ομαιχμία» (στην οποία έχω την τιμή να συμμετέχω), απαρτίζεται από πολλά πρόσωπα και διαθέτει δικλείδες ασφαλείας για την προσεκτική επιλογή τους.
Κατά τα άλλα, στον πολιτικό στίβο βλέπουμε κόμματα με αμφιλεγόμενους αρχηγούς ή στελέχη, με αμφιλεγόμενες (ή και σκοτεινές) πολιτικές καταβολές, με αμφιλεγόμενες ή ελλιπείς θέσεις, με αμφιλεγόμενη στάση απέναντι στην ορθόδοξη πίστη, με αμφιλεγόμενη σοβαρότητα… Αν εξετάσουμε το θέμα με προσοχή, θα διαπιστώσουμε ότι δεν έχουμε καμιά ουσιαστική ομοιότητα με όλα αυτά, έστω κι αν εμφανίζουν ορισμένες πατριωτικές απόψεις».
«Ο άμεσος στόχος της ΝΙΚΗΣ είναι η είσοδος στη Βουλή, ώστε να εκπροσωπήσουμε τον ελληνικό λαό και να υποστηρίξουμε τα δίκαιά του. Ο απώτερος στόχος, για το μέλλον, είναι η διακυβέρνηση της χώρας μας. Αν ο λαός εγκρίνει την πρότασή μας, ας μας δώσει την εντολή, ώστε να πάρει ουσιαστικά ο ίδιος την τύχη του στα χέρια του – γιατί εμείς ερχόμαστε να εκπροσωπήσουμε με ειλικρίνεια, εντιμότητα και σοβαρότητα τον ίδιο τον λαό, από τον οποίο προερχόμαστε.
Ελπίζουμε ότι αυτά θα συμβούν, το καθένα στην ώρα του, γιατί βλέπουμε την ανταπόκριση των συμπατριωτών μας στην προσπάθειά μας. Και αυτή την ανταπόκριση ΔΕΝ θα την προδώσουμε».
«Περί «αιχμών» και «Ομαιχμίας» απαντήσαμε παραπάνω. Ως αντικειμενικό σκοπό της ΝΙΚΗΣ έχουμε θέσει την «κατάργηση της κομματοκρατίας», δηλαδή την καθαίρεση του κατεστημένου της διαπλοκής, στο οποίο διεφθαρμένα πρόσωπα ή ομάδες, μέσω των κομμάτων, χρησιμοποιούν το κοινοβούλιο, την κυβέρνηση και το ίδιο το κράτος για να εξυπηρετούν το δικό τους προσωπικό και οικογενειακό συμφέρον ή το συμφέρον της «κλίκας» τους. Το κράτος πρέπει να είναι φίλος και βοηθός του πολίτη και όχι εχθρός και εκμεταλλευτής του».
«Το ότι οι γονείς μου και η ευρύτερη οικογένειά μου (όπως και κάθε οικογένεια έντιμων βιοπαλαιστών, όπου Γης) προσπάθησαν να διδάξουν στα παιδιά τους να ενδιαφέρονται πρωτίστως για το κοινό καλό και όχι για το δικό τους προσωπικό συμφέρον. Να είμαστε ειλικρινείς, δίκαιοι, αλλά και ανυποχώρητοι στα πιστεύω μας. Αν το κατάφεραν ή όχι, θα το δείξει ο χρόνος. Πάντως τις ίδιες αξίες εντόπισα και στην Ιστορία του έθνους μας, στην παράδοσή μας, καθώς και στην ορθόδοξη πίστη μας, στη διδασκαλία του Χριστού και τους βίους των αγίων μας. Όταν λοιπόν γνώρισα τη ΝΙΚΗ, μελέτησα, έθεσα ερωτήματα και διαπίστωσα ότι πρόκειται για μια καθαρή προσπάθεια, που δίνει έντιμο και σοβαρό αγώνα γι’ αυτά που όλοι επιθυμούμε. Έτσι η συνείδησή μου μού επέβαλε να συμμετάσχω με όλες μου τις δυνάμεις.
Η ανταπόκριση που βρίσκω είναι συγκινητική. Δόξα τω Θεώ. Υπάρχει ελπίδα, αυτό θα πω μόνο. Ελπίδα για τον τόπο μας, για το μέλλον των παιδιών μας, για κάθε οικογένεια και κάθε άνθρωπο.
Τις θέσεις τις ΝΙΚΗΣ μπορεί να τις μελετήσει ο ενδιαφερόμενος στην ιστοσελίδα του Κινήματός μας, https://nikh.gr/.»
Συμπλήρωμα
Νατσιός Δημήτρης / Περίβλεπτος
Ο ευρωβουλευτής Νίκος Αναδιώτης θέλει μαθητικές στολές: "Δεν είναι ωραίο να βλέπουμε 13χρονα κορίτσια με έξω την κοιλιά" "Υπε...