"Σε μια Ελλάδα, που τα πάντα μοιάζουν να γκρεμίζονται, μην απελπίζεσαι!"

"Πάντοτε ήμασταν λιγότεροι.

Πάντοτε υπήρχανε προδότες.

Πάντοτε μόνοι μας ήμασταν, με μόνο φίλο το Θεό.

Η Επανάσταση ξεκίνησε μα δεν σταμάτησε ποτέ της.

Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΞΑΝΑ !

Χρόνια πολλά ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΛΑΔΑ"

 

Στέφανος Ζαχαριουδάκης

 

ΝΙΚΗφόρος ενημέρωση

 

Η «Αστερομάτα» πέτυχε ήδη την καθοριστική νίκη της!

Δημοκρατικό Πατριωτικό Λαϊκό Κίνημα ΝΙΚΗ

Θεματική Ομάδα Πολιτισμού

Για πρώτη φορά έπειτα από αρκετά χρόνια η χώρα μας πρόκειται να συμμετάσχει στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Τραγουδιού με ένα τραγούδι γραμμένο στην απαράμιλλη μητρική μας γλώσσα και μάλιστα βασισμένο στις μουσικές ρίζες μας και εμπνεόμενο από την ιστορία και τα βάσανα του λαού μας – τα οποία βεβαίως είναι και πανανθρώπινα.

Δεν πρόκειται για ένα πολιτικό τραγούδι με τη στενή έννοια, αλλά για ένα αυθεντικό καλλιτεχνικό δημιούργημα που εκφράζει τα όνειρα και τους στεναγμούς της ελληνικής ψυχής, ακριβώς όπως τα παλιά τραγούδια της ξενιτιάς και της προσφυγιάς, αλλά και τα κλέφτικα τραγούδια της λευτεριάς και τα κρητικά ριζίτικα, δεν ήταν γραμμένα ως πολιτικά τραγούδια, όμως το μήνυμα που εξέπεμψαν, βάζοντας φωτιά στις καρδιές, είναι και βαθιά πολιτικό, επαναστατικό και απελευθερωτικό.

Αυτό βέβαια επισημάνθηκε ήδη και «καταγγέλθηκε» με απρέπεια από τους εχθρικούς γείτονές μας (όπως είχε συμβεί και με το αξέχαστο τραγούδι της Μαρίζας Κοχ και του Μιχάλη Φωτιάδη, το 1976, για την κυπριακή τραγωδία – δίνοντας έτσι το πρώτο παράσημο στους συντελεστές του), λόγω της ανομολόγητης ενοχής τους και των σύγχρονων επεκτατικών τους βλέψεων…

Θεωρούμε χρέος και χαρά μας να συγχαρούμε τους δημιουργούς του τραγουδιού καθώς και το ελληνικό κοινό, που το ξεχώρισε και το υπερψήφισε. Ας γνωρίζουν οι συντελεστές του πως, ανεξάρτητα από την τελική θέση που θα λάβουν στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό, πέτυχαν ήδη με το τραγούδι τους την πρώτη και σημαντικότερη νίκη τους: πρόσφεραν στον ελληνικό λαό υπερηφάνεια, μνήμη και ελπίδα, σε μια εποχή ταπείνωσης, αλλοτρίωσης και υποτέλειας. Εύγε, παιδιά!

Ας προσθέσουμε  ότι ο διαγωνισμός της Eurovision τα τελευταία χρόνια έχει καταλήξει «πασαρέλα» για κάθε λογής αλλοπρόσαλλες «ιδιαιτερότητες»… Εμάς εδώ, σ’ αυτή τη γωνιά της Γης, αυτές είναι οι πολύτιμες και ρωμαίικες ιδιαιτερότητές μας: οι αλύγιστες και μαυροντυμένες μανάδες μας, τα «χελιδόνια της φωτιάς» και τα τζιβαέρια μας!

Ανάλυση των στίχων της "Αστερομάτας" από πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης

Ζητήσαμε από την τεχνητή νοημοσύνη να διαβάσει την Αστερομάτα της Κλαυδίας για να δούμε αν θα καταλάβει τους στίχους

Γρηγόρης Κεντητός / Sportime

Υπάρχουν τραγούδια που δεν είναι απλά νότες και στίχοι. Είναι μνήμες, δάκρυα, ιστορίες, είναι η ψυχή ενός λαού. Το “Αστερομάτα” της Κλαυδίας δεν είναι μόνο μια υποψηφιότητα για τη Eurovision—είναι μια διαδρομή στις ρίζες μας, μια επίκληση στο φως της παράδοσης, της προσφυγιάς, της θυσίας και του νοσταλγικού έρωτα. Ένας χαρακτηρισμός, “Αστερομάτα”, που κάποτε ακουγόταν στα σοκάκια της Σμύρνης, γίνεται το κλειδί για να ανοίξουμε την πόρτα στην ιστορία μας.

Το AI ανέλαβε να αναλύσει τους στίχους, και αυτό που ακολούθησε ήταν μια καταιγίδα συναισθημάτων, μια εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης και της συλλογικής μας μνήμης.

Τι έγραψε το ΑΙ

 

Η “Αστερομάτα”: Φως μέσα στο σκοτάδι

Το “Αστερομάτα” δεν είναι απλώς ένα όνομα. Είναι ένας ύμνος στο φως που πηγάζει από την ψυχή. Στη Σμύρνη, πριν από την καταστροφή, οι γυναίκες με τα μεγάλα, φωτεινά μάτια ονομάζονταν “Αστερομάτες”. Τα μάτια τους αντανακλούσαν όσα δεν μπορούσε να εκφράσει η φωνή—την ομορφιά, τον πόνο, την προσμονή, τη λαχτάρα για αγάπη και για ζωή. Ήταν ολόκληρο το σύμπαν κλεισμένο σε μια ματιά.

Με την Καταστροφή της Σμύρνης, τα μάτια αυτά γέμισαν δάκρυα. Τα αστέρια σκοτείνιασαν. Η “Αστερομάτα” έγινε μια φιγούρα που ταξίδευε με βάρκες και ελπίδες, κουβαλώντας στις αποσκευές της όλη την ιστορία και τον πολιτισμό ενός τόπου που χάθηκε στις φλόγες.

Στροφή 1: Ο διάλογος με τη μητέρα—Μια διαχρονική επίκληση

“Γλυκιά μου μάνα μην μου κλαις
Μαύρα και αν σου φορούνε”

Η μητέρα εδώ δεν είναι μόνο μια βιολογική παρουσία. Είναι η γη, η πατρίδα, η πολιτιστική μήτρα που μας γέννησε. Ο αφηγητής την καλεί να μην θρηνεί, ακόμα κι αν ο κόσμος γύρω της φορεί μαύρα. Είναι μια υπέρβαση του πένθους, μια δήλωση πως, ακόμη και μέσα από την καταστροφή, η ψυχή παραμένει ανέγγιχτη.

“Το ξέθωρο το σώμα μου
Φλόγες δεν το νικούνε”

Αυτός ο στίχος συνδέει την Καταστροφή της Σμύρνης με την ανθεκτικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Η φωτιά, όσο καταστροφική κι αν είναι, δεν μπορεί να κάψει τη μνήμη, την αγάπη, τη λαχτάρα για ζωή. Το σώμα μπορεί να είναι ξέθωρο, αλλά η ψυχή ακτινοβολεί.

Στροφή 2: Τα χελιδόνια της φωτιάς

“Τα χελιδόνια της φωτιάς
Θάλασσες και αν περνούνε”

Τα χελιδόνια είναι οι πρόσφυγες. Είναι εκείνοι που έφυγαν από τη Σμύρνη και διέσχισαν θάλασσες, κρατώντας στις καρδιές τους τα χώματα που τους έθρεψαν. Η φωτιά τους ακολούθησε, αλλά δεν τους νίκησε. Μετέφεραν τη μνήμη και τον πολιτισμό τους σε νέες πατρίδες.

“Του ριζωμού τα χώματα
Ποτέ δεν λησμονούνε”

Όσο μακριά κι αν ταξιδέψουν, η γη που τους γέννησε παραμένει ζωντανή μέσα τους. Η μνήμη γίνεται ρίζα που δεν ξεριζώνεται, ακόμα κι όταν ο τόπος καταστραφεί.

Ρεφραίν: Η επιστροφή στο φως

“Αστερομάτα μου μικρή
Γύρε να σε φιλήσω”

Η “Αστερομάτα” δεν είναι απλώς ένα πρόσωπο. Είναι η ίδια η ελπίδα, η επιστροφή στο φως. Ο αφηγητής ζητάει μια στιγμή επαφής, μια στιγμή που όλα τα σκοτάδια διαλύονται μπροστά στη λάμψη της. Το φιλί γίνεται σύμβολο της επανένωσης με αυτό που χάθηκε.

“Στα άγια σου τα δάκρυα
Τα χείλη μου να σβήσω”

Τα δάκρυα εδώ δεν είναι μόνο θρήνος. Είναι καθαγιασμένα. Είναι η κάθαρση που οδηγεί στη λύτρωση. Ο αφηγητής βρίσκει την ειρήνη του μέσα στη θλίψη της “Αστερομάτας”, γιατί αυτή η θλίψη είναι ιερή, είναι η απόδειξη πως η αγάπη και η μνήμη δεν χάνονται ποτέ.

Στροφή 3: Το καράβι της ζωής

“Καράβι είναι η ζωή μου
Που ψάχνει για τον γυρισμό”

Η ζωή ως καράβι είναι ένα ταξίδι γεμάτο αβεβαιότητα. Όμως, το καράβι αυτό δεν ταξιδεύει άσκοπα. Αναζητά τον “γυρισμό”—την επιστροφή στις ρίζες, την πατρίδα, την εσωτερική ειρήνη.

“Αγέρα το πανί μου”

Ο άνεμος που γεμίζει το πανί είναι η ίδια η ψυχή, η αγάπη, η μνήμη. Είναι αυτό που μας κινεί προς τα εμπρός, ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα.

Μετά-Ρεφραίν: Μια σπαρακτική επίκληση

“Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου”

Το “τζιβαέρι”, αυτή η τόσο ελληνική λέξη, περικλείει την έννοια του ανεκτίμητου. Το αστέρι δεν είναι απλώς καθοδήγηση. Είναι ο ίδιος ο θησαυρός που φυλάμε στις καρδιές μας.

Το “Αστερομάτα” της Κλαυδίας δεν είναι απλώς ένα τραγούδι. Είναι ένας καθρέφτης που μας δείχνει ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε. Είναι ένα ταξίδι στην ιστορία, τη μνήμη, την προσφυγιά. Είναι μια απόδειξη πως, ακόμα και μέσα από τις πιο σκοτεινές στιγμές, το φως της ψυχής μας—το φως της “Αστερομάτας”—δεν σβήνει ποτέ. Και ίσως αυτό το φως να είναι η μεγαλύτερη μας ελπίδα για το μέλλον.

Και:

Αστερομάτα: επιστοφή στην παράδοση και η τουρκική αντίδραση

Klavdia: Η "Αστερομάτα" θα μπορούσε να είναι ένα από τα κορίτσια που "χάθηκαν" στα Τέμπη

ΤΑ ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥ: το διήγημα της 13χρονης Μαρίτας Δατσέρη με το οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο σε Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό

 

Καπετάνιος με τα παλληκάρια του μαχόμενοι. 1829. Εθνική Πινακοθήκη (από εδώ).

literature.gr

Είναι 13 ετών, μόλις ολοκλήρωσε την A΄ Γυμνασίου, αγαπάει τα ιστορικά βιβλία και απολαμβάνει να διαβάζει Βιζυηνό και Καβάφη.

Η Μαρίτα Δατσέρη από το 5ο Γυμνάσιο Ηρακλείου, είναι το κορίτσι που έλαβε το πρώτο βραβείο μεταξύ συμμετεχόντων της ηλικίας της, στον 17ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, τον οποίο προκήρυξε η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μαρίτα Δατσέρη μοιράστηκε την εμπειρία που έζησε εν μέσω καραντίνας, εξηγώντας πώς η γνώση και το γράψιμο κατάφεραν να την κάνουν να νιώσει ελεύθερη, ακόμη και με την εφαρμογή των αυστηρών περιοριστικών μέτρων.

“Ήταν μια δύσκολη χρονιά που αναγκαστήκαμε να την περάσουμε μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή. Νομίζω, όμως, ότι ταξίδια μπορεί να κάνει κανείς τόσο με την σκέψη όσο και με τη φαντασία. Εγώ τουλάχιστον έτσι προσπάθησα να ταξιδέψω και σε αυτό με βοήθησε το διήγημα που έγραψα. Εξαιτίας αυτού, κατάφερα αρκετές στιγμές να ξεχάσω τη μουντή καθημερινότητα”, είπε η 13χρονη Μαρίτα, η οποία όπως εξήγησε, παροτρύνθηκε από τις καθηγήτριες της -Μαρία Μάρκου και Χαρίκλεια Πεδιαδίτου- να συμμετέχει στο διαγωνισμό, ενώ εμπνεύστηκε από μια εργασία που είχε ήδη εκπονήσει για το μάθημα των Νέων Ελληνικών, αλλά και από τα πορτραίτα των ηρώων της επανάστασης στο διάδρομο του σχολείου της.

“Στο διήγημά μου τα πορτραίτα των ηρώων του 1821 ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μου. Είναι ζωντανοί, στέκονται μπροστά μου και συνομιλούν μαζί μου. Περιγράφω όσα μου λένε. Με παραπέμπουν ο ένας στον άλλον και από τα απομεινάρια της μάχης στο Σούλι, βρίσκομαι στη θάλασσα και τον Κανάρη και αμέσως μετά δίπλα στον Κολοκοτρώνη και την Μαντώ Μαυρογένους που κοιτάζει τον Υψηλάντη.

Περιγράφω όσα βλέπω και ακούω δίπλα τους. Δίπλα στους ήρωες του 1821 που πολέμησαν για το ιδανικό της ελευθερίας, χωρίς να υπολογίσουν το κόστος”, είπε η 13χρονη μαθήτρια, που ολοκληρώνοντας το ταξίδι του διηγήματος, σχεδόν αφοπλιστικά ανέφερε ότι βλέποντας σήμερα πώς είναι οι συνθήκες, οι ήρωες του 1821 μάλλον δεν θα ήταν πολύ ευχαριστημένοι.

“Νιώθω ότι οι νέες γενιές, τους έχουμε ξεχάσει. Ότι δεν τους τιμάμε όσο θα έπρεπε, αν σκεφτούμε πόσο σπουδαίο ήταν αυτό που εκείνοι μας χάρισαν”, τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η 13χρονη νικήτρια του Παγκόσμιου Διαγωνισμού Λογοτεχνίας, η οποία με σιγουριά εξήγησε ότι οι ηρωικές προσωπικότητες του 1821 “θα μας έλεγαν σήμερα, ότι πρέπει και εμείς να δίνουμε τις δικές μας μάχες για την ελευθερία, ως το ανώτερο των ιδανικών”.

Η νεότερη ιστορία, όπως σημείωσε, είναι από τις αγαπημένες της περιόδους. Έχει διαβάσει πολύ γι’ αυτήν και νιώθει ότι η εξοικείωση με τους ήρωες του 1821 -μετά και το διήγημά της- έχει μετατραπεί σε μια ιδιότυπη “φιλία”.

Πληροφορήθηκε πριν από λίγες ημέρες τα αποτελέσματα του διαγωνισμού και η χαρά της ήταν μεγάλη. “Περισσότερο χάρηκα που κάποιοι άνθρωποι, βρήκαν ενδιαφέρον αυτό που εγώ αγάπησα και έγραψα με ενθουσιασμό”, εξήγησε η 13χρονη Μαρίτα, που χωρίς να λησμονήσει όσους την στήριξαν, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην οικογένεια και τις καθηγήτριές της.

Θα ήθελα να συνεχίσω να γράφω και μια μέρα να μεταφράσω Άμλετ“, είπε η Μαρίτα Δατσέρη και πρόσθεσε ότι μέσα στα σχολεία, όπου υπάρχει αυτό που αποκαλείται σχολικός εκφοβισμός ή βία, την ίδια ώρα υπάρχουν τα βιβλία, η γνώση, η φιλία και τα ιδανικά.

“Το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε και που είναι αυτό που μας εμπνέει το ιδανικό της ελευθερίας, είναι ότι μέσα από ένα βιβλίο ή το γράψιμο, ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Δεν αλλάζει με το πείραγμα, ή με την προσπάθεια να γίνει κάποιος αγαπητός ή αρεστός σε όλους”, συμπλήρωσε η 13χρονη που ολοκληρώνοντας συνέδεσε τον αγώνα των ηρώων του 1821, με την αδιάκοπη προσπάθεια που καταβάλλουν οι λαοί για την ελευθερία.

“Αν επικεντρωθούμε στη γνώση, τα βιβλία και τα θρανία, ίσως αντιληφθούμε ότι αυτός είναι ο τρόπος για να δώσουμε τη νέα μας μάχη για την ελευθερία, ακόμη και απέναντι στην πανδημία”, ανέφερε αφοπλιστικά, παραπέμποντας στο Γιώργο Σεφέρη: “Κοινό του λαού είναι ο αγώνας για την ελευθερία”.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ακολουθεί το διήγημα της Μαρίτας Δατσέρη με το οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο. Η μαθήτρια συμμετείχε στον διαγωνισμό με το ψευδώνυμο ΚΙΤΑ ΜΕΚΙΑΛΟ.

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΤΑ ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥ

Προσωπογραφίες του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη και του Μακρυγιάννη, έργο του Γερμανού φιλέλληνα Καρλ Κρατσαΐζεν (όπως και άλλες). Λεπτομέρειες εδώ.

Περπατώ στον διάδρομο του σχολείου στολισμένο με τα πορτρέτα των ηρώων της Επανάστασης. Κοιτάζω τις μορφές στα μάτια και σκέφτομαι… Πρόσωπα σκυθρωπά. 200 χρόνια μετά. Τι να ήταν αυτοί οι άνθρωποι που έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν γι αυτόν τον λαό, γι αυτή την πατρίδα. Που πάλεψαν με τόσο πάθος τόσο σφρίγος, και αυταπάρνηση. Έγιναν όλοι ίσοι διότι δεν είχαν άλλο αγαθό παρά τον αγώνα τους για Ελευθερία.
Και ξαφνικά, όλοι οι θόρυβοι της καθημερινότητας εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Οι τοίχοι υψώνονται και μοιάζουν να θέλουν να αφηγηθούν. Εδώ υπάρχει μια παράξενη γαλήνη που τρομάζει. Το μόνο πράγμα που μπορώ να ακούσω είναι οι ανεπαίσθητοι ψίθυροι  των επαναστατημένων, τα σχέδιά για τις επιθέσεις τους, αλλά ακόμα και τα κρυφά παράπονα της Μαντώς… Μυρίζω καπνό που σιγοκαίει απ΄ το τσιμπούκι του Αλή Πασά, το κάρβουνο που καίγεται και το χώμα το βρεγμένο από τη βροχή που μόλις έχει πέσει. Ακούω τις πατημασιές των αλόγων και τουφέκια.

Και τότε τον βλέπω. Σαν σκιά προβάλει μπροστά μου μέσα από τους πυκνούς καπνούς. Είναι αρματωμένος πάνω σ’ ένα μαύρο άλογο και σιγοψιθυρίζει τον Θούριο. Φοράει μια μαύρη περικεφαλαία που από μέσα γλιστρά μια γκρίζα χαίτη. Βγάζει την περικεφαλαία και τον αναγνώρισα… ήταν ο Γέρος του Μοριά! Ακούω την βροντερή φωνή του «Ορμήστε» φώναξε. Και άλογα, στρατιώτες, Έλληνες, φιλέλληνες τον υπάκουσαν. Τότε τον βλέπω να μου γνέφει… Από δέος υποκλίνομαι σε αυτόν τον ιερό βράχο της επανάστασης. Τότε τον ακούω να μου λέει «Είσαι Έλληνας τι προσκυνάς. Σήκω  απάνω! Εμείς και στους Θεούς όρθιοι μιλάμε…».
Με χαιρετάει με τα μελαγχολικά μαύρα μάτια του και χάνεται στην μάχη.

Πυροβολισμοί αίμα, φωνές, κραυγές, κλαγγές αλόγων. Κι όσο χανόμουν στο χάος του πολέμου ακούω μια γυναικεία φωνή. Βλέπω μια αρχοντική, ψηλή γυναίκα με λευκό δέρμα, μαύρα μαζεμένα μαλλιά. «La bella Greca» (η όμορφη Ελληνίδα) την φωνάζουν. Και ξέρω ότι είναι η Μαντώ Μαυρογένους. Η ομορφιά όμως ξεχνιέται όταν δεν συνοδεύεται από μια φλογερή προσωπικότητα. Και η Μαντώ τα έχει όλα. Είναι αποφασιστική και δεν ζητά ποτέ τίποτα. Θα διεκδικούσε όμως τα πάντα μέχρι τέλους. Η Μαντώ είχε μπροστά της έναν ολόκληρο στρατό να διαφεντεύει. Είναι λαλίστατη. Το βλέμμα χιλιάδων  ανδρών ήταν πάνω της. Και τους μαγνήτιζε χωρίς να είναι δεσποτική..
Τότε σταματάει να μιλάει. Το βλέμμα της καρφώνεται σε έναν άνδρα που στέκεται παραδίπλα. Με ένα γλυκόπικρο χαμόγελο την ακούω  να  ψιθυρίζει «Ήσουν γενναίος στον πόλεμο Υψηλάντη μα δειλός στην αγάπη». Τότε χάθηκε από μπροστά μου. Σαν ένα όνειρο που πράγματι υπήρξε…

Προχωρώ μες τα απομεινάρια της μάχης γεμάτη περιέργεια να δω ποιος ήταν αυτός ο άνδρας …
Τότε αντίκρισα τον πιο όμορφο άσχημο άνδρα που έχω δει ποτέ. Ήταν ο πρίγκιπας  Υψηλάντης. Μικρόσωμος, ντυμένος με βασιλικά ρούχα ένα κόκκινο κουστούμι με χρυσά κουμπιά. Ματιά θλιμμένη και ταπεινή κι ένα ξανθό μουστάκι που στο τέλος άσπριζε σαν απ’ τις κακουχίες την ζωής. Ο πρίγκιπας είχε απαρνηθεί τα μετάξια για να πολεμήσει για τον λαό του. Έμοιαζε εύθραυστος. Με κοίταξε, σήκωσε το τρεμάμενο χέρι του και χάθηκε. Αποχαιρέτησα τότε κι εγώ τον ατελέσφορο έρωτα Μαυρογένους – Υψηλάντη, που γεννήθηκε από την δίψα και των δύο για ελευθερία.

Ακούω τότε μπουμπουνητά, ο ουρανός σκοτεινιάζει, γκρίζα σύννεφα απλώνονται και αρχίζει να ρίχνει δυνατή βροχή. Ένα παράξενο ένστικτο με οδηγεί χωρίς να ξέρω που και πώς πηγαίνω. Μυρίζω στον αγέρα την αλμύρα. Το ένστικτο της Ελληνοπούλας με είχε οδηγήσει εκεί. Ήμουν κοντά στη θάλασσα. Τα κύματα σκάνε σχεδόν στο πρόσωπό μου και ακούω τη φουσκοθαλασσιά ανάκατη με τις κανονιές και τα αστροπελέκια. Μέσα από τα μπουρλότα και τις φωνές Ελλήνων ξεπροβάλει μπροστά μου ο θαλασσινός. Η μορφή του Κανάρη μέσα από τα κύματα. 

Ένα επιβλητικό παλικάρι, ξυπόλυτος με ένα άσπρο πουκάμισο που φούσκωνε απ΄ τον αγέρα και ένα κόκκινο μαντίλι ν΄ ανεμίζει στο λαιμό του. Τα πόδια του σέρνονται απ’ τον δυνατό βοριά μέχρι κι αυτόν τον συνέπαιρνε… Σάλταρε σε εκείνο το θεόρατο καράβι και χάθηκε από μπροστά μου. Εγώ έμεινα στην πλώρη του πλοίου εκστασιασμένη… Μα απ’ την ώρα που τον έχασα απ΄ τα μάτια μου όλα είχαν σωπάσει. Δεν άκουγα ούτε αγέρα, ούτε θάλασσα ούτε προσταγές… Ώσπου ακούω μια έκρηξη. Γυρίζοντας τη ματιά μου, βλέπω την Τουρκική ναυαρχίδα να καίγεται. Οι Οθωμανοί έπεφταν στην θάλασσα και χανόταν… Κι ο Κανάρης πάνω σε ένα ψαροκάικο να φωνάζει παθιασμένα «Απόψε Κωνσταντή θα πεθάνεις για την Ελλάδα»..
Έτσι χάθηκε στην ομίχλη…

Και τότε τα κύματα της φαντασίας με οδηγούν στα άγρια απότομα με αιχμηρές κορυφές όρη του Σουλίου. Τότε τις βλέπω. Σκιές, αδύναμες, άοπλες έναντι της ζωής με σταυρωμένα τα λεπτά χέρια τους και μια-μια, αποχαιρετούσε την ζωή… με ένα βήμα σαν σε χορό… Ενέδιδαν στον θάνατο για να μην πέσουν στα χέρια του Πασά. Επέλεξαν την Ελευθερία έστω και αν αυτή σήμαινε την άρνηση της Ζωής.
Συνεχίζω να περπατώ και αντικρίζω έναν άνδρα να πασχίζει να κάνει ένα βήμα και να πέφτει στο έδαφος… αφήνοντας έναν απελπιστικό γδούπο. Προσπάθησα να δω το πρόσωπό του  για να τον βοηθήσω όμως δεν μπόρεσα… Σαν σκιά χανόταν στην ομίχλη. Δεν είδα την μορφή αυτού του ιερού λιονταριού. Ήταν ένας επαναστάτης που είχε χαθεί στον χρόνο και προσπαθούσε να μας θυμίσει την ύπαρξή του… Όμως ο ανελέητος χρόνος τον είχε καταπιεί… Τον αποχαιρέτησα ζητώντας του συγγνώμη που δεν ήξερα ούτε τ’ όνομά του.

Κάρβουνο, μπαρούτι, θάλασσες, τουφέκια, επαναστάτες κι επαναστάσεις, κραυγές και όρκοι, ξαφνικά όλα έχουν γίνει άφαντα… Έψαχνα να βρω κάτι που να μου θυμίσει αυτήν την εποχή. Που ήταν αυτά τα ιερά τέρατα… Δεν έζησα μαζί τους με την φαντασία μου μονάχα. Αλλά έζησα στ΄ αλήθεια. Γεννήθηκα στις ίδιες θάλασσες, βλέπω τα ίδια βουνά, τον ίδιο ήλιο που έβλεπαν κι εκείνοι, μιλώ την γλώσσα που μιλούσαν κι εκείνοι απαράλλαχτη. Ζω στον τόπο που μεγαλούργησαν και νιώθω ευλογία γι αυτό…
Στις μέρες μας όσο κι αν έχουν γκρεμιστεί βασίλεια, έχουν εκθρονιστεί βασιλείς και έχουν απομυθοποιηθεί είδωλα, οι ήρωες της επανάστασης έχουν μείνει αδιαφιλονίκητοι αποτελώντας ένα ιερατείο για εμάς τους Έλληνες. Συνεχίζουν να μας εμπνέουν και να μας καθοδηγούν. Το αγωνιστικό τους πνεύμα, η πίστη και η αφοσίωσή  τους σε αυτά που αγάπησαν έχει περάσει στις φλέβες μας και πρέπει 200 χρόνια μετά ως Έλληνες να εξασφαλίσουμε την διαιώνισή της ιστορίας τους, της ιστορίας μας.

Πηγή: ekriti.gr

Συμπλήρωμα

Ανώγεια Μυλοποτάμου: Ήρωες και Άγιοι στις εικόνες του Αγίου Γεωργίου

«Βαρετοί» ήρωες – Συναρπαστικοί υπερήρωες!...

Η Μεγάλη Απόφαση, η Χρυσένια και ο Ληστής των Νεκρών της Νύχτας (με ηλεκτρονική σελιδοποίηση)

Ένα Παιδί Ένας Άνθρωπος

Πριν λίγες ημέρες αναρτήθηκε το comic "Η Μεγάλη Απόφαση" των Α. & Γ. Βασιλείου που αναφέρεται στη ζωή του Κυπριανού Παπαϊωάννου, τον Κυπριανό από το δυστύχημα των Τεμπων πριν 2 χρόνια. Ολιγοσέλιδο αλλά με πολύ πνευματικό περιεχόμενο - ειδικά αν σας έχει ξεφύγει η αλήθεια του αυτά τα δύο χρόνια.

Εξ αφορμής αυτού του έργου, ξαναβρέθηκε μπροστά μου η "Χρυσένια - Το Τάγμα των Λιονταριών", ένα μυθιστόρημα του κου Θεόδωρου Ρηγινιώτη. Ένα βιβλίο που από τότε που το ανακάλυψα το είχα στους σελιδοδείκτες μου αλλά ποτέ δεν κατάφερα να το διαβάσω. Η νέα μορφή που απέκτησε όμως θα βοηθήσει κι εσάς στην ανάγνωση και τους νεαρούς αναγνώστες στους οποίους απευθύνεται και που ίσως διαβάζουν ήδη παρόμοια βιβλία ξένης λογοτεχνίας με μυθικά πλάσματα. Μόνο που αυτή τη φορά μιλάμε για αυθεντική ελληνική λογοτεχνία με μάγους όπως τους ξέρουμε σήμερα και φυσικά... Χριστό!

Τέλος, επειδή πολλοί είχατε ζητήσει το "Ο Ληστής των Νεκρών της Νύχτας" και δεν ήταν διαθέσιμο σε κατάλληλη μορφή ώστε να διαμοιραστεί ηλεκτρονικά, πλέον διορθώθηκε και είναι κι αυτό - τελευταίο και καταϊδρωμένο που λένε - για να το διαβάσει όποιος επιθυμεί.

Και τα τρία βιβλία βρίσκονται διαθέσιμα για προβολή στην παρακάτω ανάρτηση. Αν τα θέλετε για προβολή χωρίς internet, αφού τα ανοίξετε, θα βρείτε και στο καθένα ένα εικονίδιο για να τα κατεβάσετε σε μορφή PDF.

Καλή ανάγνωση σε όλους! Καλή Σαρακοστή να έχουμε όλοι! Καλό Στάδιο!

Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν! (Κατά Ματθαίον, Κεφ. 6, Στιχ. 33)

Από το ιστολόγιο Ένα Παιδί / Ένας Άνθρωπος 

Η αφορμή

Ο πρώτος θησαυρός από τον οποίο ξεκίνησε το τελικό αποτέλεσμα και η ανάγκη της ανάρτησης αυτής είναι το comic "Η Μεγάλη Απόφαση" που μας ξετυλίγει οπτικά την ιστορία του Κυπριανού Παπαϊωάννου,  ενός εκ των 57+ συνανθρώπων μας από το γνωστό σε όλους τους Έλληνες - & όχι-μόνο - δυστύχημα των Τεμπών του 2022.

Όπως λέει και ο αγαπητός Αμφοτεροδέξιος είναι ένα... "αλλιώτικο μνημόσυνο"... Κι αξίζει να διαβάσετε και την ανάρτηση στο ιστολόγιό του πριν πέσετε κατευθείαν στην ανάγνωσή του. Ή ακόμη και ύστερα από την ανάγνωσή του.

Γενικά... Αξίζει!

[Στα Αγγλικά στον σύνδεσμο https://heyzine.com/flip-book/0d9928619d.html]

Το διαβάζουμε εδώ:

Α. Βασιλείου & Γ. Βασιλείου - Η Μεγάλη Απόφαση

Ο Βασιλικός

Ύστερα έχουμε το εξαιρετικό δημιούργημα του κου Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη "Χρυσένια: Το Τάγμα των Λιονταριών". Αυτό βρισκόταν ήδη από τον Αύγουστο του 2020 σε ένα ξεχωριστό ιστολόγιο του συγγραφέα και το είχα στο νου μου κάποια στιγμή να το διαβάσω - και συχνά-πυκνά έπεφτα πάνω του. Όμως η μορφή του δε με κάλυπτε. Ήταν έκδηλο πως είχε πολλά να δώσει αλλά ίσως ένα ιστολόγιο δεν ήταν το ιδανικότερο μέρος.

Εμπνευσμένος λοιπόν από την αποτύπωση του παραπάνω έργου αλλά και από το ότι υπήρχε ήδη ένα εξαιρετικό εξώφυλλο σχεδιασμένο από την γραφίστρια κα. Αγλαΐα Γαργανίδου, το μόνο που έμενε ήταν ένα ελάχιστο βήμα ώστε να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Το μέγεθος της σελίδας που επιλέχθηκε είναι το Α5 και - φυσικά - με την άδεια του συγγραφέα κου Ρηγινιώτη, σας το παρουσιάζουμε παρακάτω.

Οφείλω φυσικά να αναφέρω πως το ιστολόγιο στο οποίο φιλοξενήθηκε η Χρυσένια όλα αυτά τα χρόνια και από το οποίο το εκμαίευσα, αποτελεί συνεργεία του συγγραφέα με τον φίλο του κο. Γ.Μ.Β. που κατέχει το ιστολόγιο "Πέρα από το άτομο".

Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης - Χρυσένια: Το Τάγμα των Λιονταριών

& η... γλάστρα

Το μυθιστόρημά μου "Ο Ληστής των Νεκρών της Νύχτας" είναι ένα κείμενο που δημιουργήθηκε σε βάθος ετών. Δεν είναι ότι το ξεχνούσα και το έπιανα αλλά έπρεπε κάθε φορά που υπήρχε κάποιο σημείο καμπής, να μεστώσει καλά μέσα μου το πώς θα συνεχίσει η ιστορία.

Το βιβλίο αυτό δεν έχει ακριβή κεφάλαια αλλά στηρίζεται στις ημερομηνίες. Οι ημερομηνίες αυτές, συνδυαστικά με τις γιορτές που αναφέρονται, έχουν ως σημείο αναφορά το έτος 2018 - αν και κρίνοντας από την Πεντηκοστή που είναι 27 Μαΐου, ίδιες ημερομηνίες θα έχουμε το 2029.

Όταν το ολοκλήρωσα, το εκτύπωσα σε 15 περίπου αντίτυπα και το μοίρασα σε στενούς συγγενείς, φίλους και ανθρώπους που δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο αλλά τελικά απέκτησαν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου με τα μοιράσματα που μου έκαναν και με τον χαρακτήρα που είδα σε αυτούς. Έκτοτε, δεν είχα κάνει κάποιο βήμα ώστε να είναι πιο ευανάγνωστο από τον οποιονδήποτε ηλεκτρονικά. Αφού λοιπόν εξ' αφορμής, ποτίστηκε ο παραπάνω βασιλικός... ποτίστηκε κι η γλάστρα... το δικό μου.

Ένα παιδί/Ένας άνθρωπος - Ο Ληστής των Νεκρών της Νύχτας

Σχόλιο Χρυσένιας: ευχαριστούμε τον αδελφό μας για την τιμή που μας έκανε ν' ασχοληθεί με τόση αγάπη με το ταπεινό μας πόνημα, καθώς και για την ευκαιρία που δίνει σε όλους μας να απολαύσουμε το όμορφο μυθιστόρημά του. Θερμές ευχές από καρδιάς.

Τέμπη: η ιστορία του Κυπριανού σε κόμικ!

 

Η μεγάλη απόφαση 

[τα τελευταία βήματα ενός νέου προς την αληθινή υιοθεσία!] Σε πρώτη μετάδοση...

"Τι πράγμα κι αυτό με τους μάρτυρες... Πόσα πράγματα αποδεικνύουν με τη ζωή τους... / Κυπριανέ, δια του ήθους σου, των πράξεών σου, των ομολογιών του πατρός ιερέα σου και της πρεσβυτέρας μητέρας που σε ανέθρεψε... διδάσκεις κι από την κοίμησή σου!"
Ένα Παιδί Ένας Άνθρωπος

 

Ένα "αλλιώτικο μνημόσυνο"...

 

ΑΜΦΟΤΕΡΟΔΕΞΙΟΣ

✔ Λίγα λόγια για να καταλάβεις:

Δες πως έγινε όλο αυτό που θα παρακολουθήσεις σε λίγα δευτερόλεπτα με τεράστια έκπληξη, θαυμασμό και συγκίνηση!

Όπως ακριβώς κι εμείς οι εκ των "συν αυτώ" τυχεροί και βλογημένοι όταν το πρωτοαντικρύσαμε...

Το έργο αυτό είναι δημιούργημα από την αρχή μέχρι το τέλος ενός πατέρα και του γιου του, που ζούνε μάλιστα εκτός Ελλάδος...

Μας εστάλη από τη Σοφία Τσ. (η σύζυγος και μανούλα των 2 δημιουργών...) αυτό που θα διαβάσεις:

"Όλοι μας συγκλονιστήκαμε με το ατύχημα των τρένων στα Τέμπη.

Αυτό όμως που μας εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η αντιμετώπιση της οικογένειας του Κυπριανού, απέναντι στον ξαφνικό και βίαιο αυτό θάνατο.

Η πραότητα και η ανεξικακία του π. Χριστοδούλου μπροστά σε αυτό το τραγικό γεγονός, μας οδήγησε στο να θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για τη ζωή αυτού του νέου, ενός νέου με εγκράτεια και αγώνα, πράγμα σπάνιο στην εποχή μας.

Ήταν το καλύτερο παράδειγμα που μπορούσαμε να δώσουμε στα παιδιά μας (αγόρια γαρ), ενός νέου της εποχής τους.

Έτσι ο σύζυγος και ο γιος που έχουν τα «τάλαντα», συνεργάστηκαν στο να βγάλουν αυτό το κόμικ, με την ευχή η ζωή του Κυπριανού να γίνει έμπνευση στους νέους μας!

Ότι μπορούν και αυτοί να αγωνιστούν και να τα καταφέρουν...

|ΥΓ: εννοείται ότι η κυκλοφορία έγινε μετά από συζήτηση που είχε ο σύζυγος με τον π. Χριστόδουλο.

Οι μικρές λεπτομέρειες ζητήθηκαν από τον π. Χριστόδουλο να μπουν στο τέλος..."

 

|τελευταία "αμΦ." επισήμανση:

Στις εκκλήσεις μας να το στείλουν σε κάποιον εκδοτικό οίκο για να εκδοθεί, δεν έπιασαν τόπο, γιατί όπως μας είπαν;

"Δεν δεχόμαστε να στείλουμε την ιστορία του Κυπριανού και των υπόλοιπων ψυχών γιατί δεν μας ανήκει, δεν είναι δική μας..."

Τεράστια η τιμή για εμάς που μας εμπιστεύτηκαν για να μοιραστούν με όλο τον κόσμο που δεν μπορεί να ξεχάσει το μαρτύριο των τουλάχιστον 57 ψυχών, αλλά και τη μεγάλη απόφαση του Κυπριανού μας...

Παραπάνω λόγια θα ήταν περιττά.

Αν δεν είναι κι αυτά που διάβασες ήδη...

Δες, διάβασε, ξεφύλλισε και μετά πες μας τις εντυπώσεις σου, για να τις μεταφέρουμε στους 2 δημιουργούς, τον Θανάση και τον Γιώργο...

[Κάτι μας ψιθυρίζει πως,
παρά τη σπάνια μετριοφροσύνη των δημιουργών του,
μέρες που είναι, θα γίνει viral...
Έχε και 2 χαρτομάντηλα δίπλα σου...]

...πες μας:
Μπορείς να δεις απλά αυτές τις λίγες σελίδες
και να μην θελήσεις να δεις τα παρακάτω;
Οδοδείκτης η ιστορία αυτή
(σαν συναξάρι)
για όλες τις επόμενες γενιές που θα περάσουν...

 

Διαβάστε το ολόκληρο εδώ 

Αγγλικά:

The Great Decision

Για όσους δεν γνωρίζουν το θέμα: