Βασίλης Ταβουλάρης, «Το Σύμπλεγμα του Ιεχωβά» (συνέντευξη)

Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Ο Βασίλης Ταβουλάρης συνδυάζει στις ρίζες του Ρέθυμνο και Μάνη. Γεννημένος στην Αθήνα, εδώ και αρκετά χρόνια ζει και εργάζεται στο Ρέθυμνο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Το Σύμπλεγμα του Ιεχωβά» από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη.

Τον συναντήσαμε και συζητήσαμε για το βιβλίο του σε μια συνέντευξη που θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας.

Ποια είναι η κεντρική ιδέα της υπόθεσης του βιβλίου σου;

Ήρωας είναι ο Ρομπέρτο, ελληνοϊταλικής καταγωγής, ο οποίος είναι παιδί εκτός γάμου και, όταν έρχεται η ώρα να ζήσει από μία μεγάλη πόλη σε ένα μικρό χωριό, βιώνει γι’ αυτό το θέμα ρατσισμό. Από συγγενικό του πρόσωπο κακοποιείται σεξουαλικά σε μικρή ηλικία και μεγαλώνοντας διαγιγνώσκεται με ψυχική πάθηση η οποία τον ταλαιπωρεί. Όμως από την μητέρα του η πάθηση αυτή θεωρείται ως μαύρη μαγεία, ότι κάποιο άτομο δηλαδή έχει κάνει μάγια στον Ρομπέρτο.
Ο ήρωας, πέρα από αυτά, ασχολείται πολύ με την θρησκεία, ξεκινώντας με τον αποκρυφισμό, συνεχίζει με την λατρεία στον Ιεχωβά, περνά από αιρέσεις, φιλοσοφίες και καταλήγει Ορθόδοξος.

Ο τίτλος του βιβλίου φαίνεται κάπως προκλητικός. Ποια είναι η σημασία του;

Ο τίτλος στηρίζεται στην Γιουνγκιανή Ψυχολογία και αποτελεί ένα τύπο νεύρωσης. Σύμφωνα με τον Γιούνγκ, ο Ιεχωβά ή Γιαχβέ, ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, παρουσιάζεται ως αιμοβόρος και γενοκτόνος, που δεν δέχεται την λατρεία κανενός άλλου θεού. Όποιος πάσχει από το Σύμπλεγμα του Ιεχωβά, έχει ξεπεράσει τα όρια του Ναρκισσισμού και διακατέχεται από ένα είδος Μεγαλείου και Παντοδυναμίας. Στο βιβλίο ο Ρομπέρτο, την εποχή που λατρεύει τον Ιεχωβά, θεωρεί ότι είναι Άγιος και θα πάει στον Ουρανό δίπλα στον Θεό.

Τι σε παρακίνησε να γράψεις αυτό το βιβλίο;

Θα έλεγα, προσωπικά βιώματα. Είμαι παιδί εκτός γάμου και σε κάποιες περιπτώσεις βίωσα ρατσισμό, έχω διαγνωστεί στα 25 μου με ψυχική πάθηση, που είναι η Διπολική Διαταραχή, και έχω κάνει μεγάλη έρευνα περνώντας από πολλά θρησκεύματα.

Η ιστορία του βασικού ήρωα, του Ρομπέρτο, σε ποιο βαθμό βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα;

Σε μεγάλο βαθμό. Βασίζεται ΚΑΙ σε πραγματικά γεγονότα, πολλά στοιχεία είναι δανεισμένα από προσωπικές μου εμπειρίες, και κάποια προέρχονται από άλλα άτομα. Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο μία συρραφή εμπειριών που φτιάχνουν τον ήρωα. Έχει όμως και αρκετή μυθοπλασία, εξ ου και είναι μυθιστόρημα.

Υπάρχει κάποιος λόγος που επέλεξες ο κεντρικός χαρακτήρας σου να είναι κατά το ήμισυ αλλοδαπός;

Όχι, αυτό ήταν κάτι εντελώς τυχαίο.

Στο βιβλίο περιλαμβάνεται ένα επεισόδιο, που μπορεί να θεωρηθεί προσβλητικό για τη μονή Αρκαδίου, που ξέρεις πόσο την αγαπάμε εδώ στο Ρέθυμνο. Έχεις κάτι εναντίον του Αρκαδίου;

Φυσικά και όχι. Υπήρξα την περίοδο 2009-10, επί 6 και κάτι μήνες, δόκιμος μοναχός της Μονής και μόνο καλά έχω να θυμάμαι, εκτός της σχέσης που είχα με τον τότε Ηγούμενο, που δεν ήταν και πολύ καλ – ο οποίος το 2011, αν θυμάμαι καλά, εκδιώχθηκε από την Μονή, λόγω οικονομικής κακοδιαχείρισης.
Το Αρκάδι το αγαπάω και το έχω μέσα στην καρδιά μου. Οι εμπειρίες που έχω από εκεί δεν εξαγοράζονται με τίποτα. Και έχω και φιλίες, ειδικά με τα δύο αδέλφια, που είναι Ιερομόναχοι, τον Παρθένιο και τον Ευμένιο.

Πώς και συμπεριέλαβες τέτοιο επεισόδιο σε ένα βιβλίο, που είναι λογικό να κυκλοφορήσει ιδιαίτερα στο Ρέθυμνο, τον τόπο κατοικίας σου;

Να πω για το επεισόδιο. Αναφέρεσαι στο ότι ο Ηγούμενος της Μονής γέροντας Ισμαήλ, σύμφωνα με την ιστορία του βιβλίου, είναι ομοφυλόφιλος. Δεν στηρίζεται αυτό σε κάποιο αληθινό γεγονός, αλλά είναι καθαρά μυθοπλασία. Ηγούμενος με το όνομα Ισμαήλ στο Αρκάδι δεν υπήρξε ποτέ και φυσικά δεν υπονοώ ότι κάποιος Ηγούμενος στο Αρκάδι είναι ομοφυλόφιλος. Θα μπορούσε όμως να έχει συμβεί στο Αρκάδι ή σε οποιαδήποτε άλλη Μονή, Εκκλησία ή Θρησκεία. Ομοφυλόφιλοι υπάρχουν παντού.

Στο βιβλίο, εκτός από την αθεΐα και τις αιρέσεις, υπάρχουν και αρκετές αναφορές στη μαγεία και τον σατανισμό. Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι της εποχής μας (στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς) εμφανίζουν αυξημένη ενασχόληση με τα θέματα αυτά;

Χριστιανισμός χωρίς σατανά δεν γίνεται. Ο ίδιος ο Ιησούς πειράζεται τρεις φορές στην έρημο από τον Διάβολο σύμφωνα με τα Ευαγγέλια. Υπάρχει μεγάλη μερίδα του κόσμου που δηλώνουν χριστιανοί, αλλά δεν πιστεύουν σε πονηρά πνεύματα, άλλοι όμως πιστεύουν, χριστιανοί πάντα. Έχω παρατηρήσει ότι ειδικά στις αιρέσεις είναι πιο πιστοί στα βιβλικά κείμενα. Για κάποιο λόγο οι Ορθόδοξοι πιστοί δέχονται γέννηση, θαύματα, ανάσταση του Χριστού, αλλά οι περισσότεροι τον Διάβολο όχι. Ίσως τον θεωρούν “το κακό μέσα μας”.

Κατά τη γνώμη σου, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει πνευματικές αναζητήσεις; Αν ναι, τι είδους; Τι δρόμους παίρνουν;

Σχεδόν όλοι έχουν. Ακόμα και οι άθεοι “ψάχνονται”. Μεγάλα ονόματα της Επιστήμης, όπως ο Ρίτσαρντ Ντώκινς και ο Στήβεν Χώκινγκ (ο οποίος έχει πεθάνει πλέον), ναι μεν απορρίπτουν την Ύπαρξη Θεού, αλλά ασχολούνται διεξοδικά με το θέμα, το αν υπάρχει ή όχι θεός ή θεοί, πώς φτιάχτηκε το Σύμπαν, οι φυσικοί νόμοι, αν ισχύει ή όχι η Θεωρία της Εξέλιξης των Ειδών κτλ.
Άλλοι πάλι προσελκύονται από αιρέσεις, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ή οι Πεντηκοστιανοί, και άλλοι από Ανατολίτικες Θρησκείες, όπως ο Βουδδισμός, ο Ταοϊσμός, ο Κομφουκιανισμός κτλ.
Ο άνθρωπος γενικά θέλει να ανακαλύψει από πού προέρχεται και πού θα πάει μετά θάνατον. 

Τι άλλο έχεις εκδώσει και τι βιβλίο σχεδιάζεις για τη συνέχεια ή τι θα ήθελες να γράψεις;

Έχω εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, τη μία το 2021 με τίτλο “Ο κατά φαντασίαν, ποιητής”, εκδόσεις Λεξίτυπον, και τη δεύτερη τέλη του 2023, με τίτλο “Στο Επίκεντρο”, εκδόσεις Κάκτος.
Μελλοντικά, καλά να είμαστε πρώτα απ’ όλα, θέλω να εκδώσω μία τρίτη ποιητική συλλογή και ένα διήγημα με θέμα το γάτο μου. Κάνω σκέψεις και για 1-2 βιβλία, που θα είναι η συνέχεια στο “Σύμπλεγμα του Ιεχωβά” ως θρησκευτικές περιπέτειες, και κάτι που να αφορά το ποδήλατο, αλλά αυτά (εκτός της ποίησης και του γάτου) είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο.